Finally Understand - The Honorary Title

Creeping up on the hours

That will interfere with my day tomorrow

I don’t think I’ll ever leave my bed

It’s not as if the list compiled

Will be touched upon no work, no trial

I’m starting to feel all the days pass

When the men return

In a binge of self medication

Ghost of me drenches you with love

And that twist in my chemistry

Unwinds and comes undone

And return to that useless soul

That useless soul of silence

I finally understand

Why, why you left seemed so obvious

I finally understand

Why, why you left seemed so obvious

When I kiss you goodnight

It doesn’t matter just how quiet

I’ll read it all in the glaze of your eyes

You’re not happy, haven’t been

For weeks, months on end

And still you spend every waking moment with me

All the years that were pleasurable

Are now holding you prisoner

And everyday you wait for them to return

And words start scrambling

A place where man and oxygen

As I fail to say what you

What you, what you need to hear

Well, you deserve, you deserve someone better

I finally understand

Why, why you left seemed so obvious

I finally understand

Why, why you left seemed so obvious

Why you left seemed so

Guess it’s hard to see, I guess it’s hard to believe

That there was once so much room to breathe

I’ve been leaning on you for over three years

You’re down on one leg slipping in a river of tears

I finally understand

Why, why you left seemed so obvious

Finally understand

Why, why you left seemed so

I finally understand

How could I have been so blind

I finally understand

How could I have been so blind

Yes, you deserve, you deserve someone better

Op de uren kruipen

Dat zal mijn dag morgen verstoren

Ik denk niet dat ik ooit mijn bed uit zal komen

Het is niet alsof de lijst is samengesteld

Zal worden aangeroerd geen werk, geen proef

Ik begin alle dagen voorbij te voelen

Wanneer de mannen terugkeren

In een eetbui van zelfmedicatie

Ghost of me doordrenkt je met liefde

En die draai in mijn chemie

Ontspant en komt los

En keer terug naar die nutteloze ziel

Die nutteloze ziel van stilte

Ik begrijp het eindelijk

Waarom, waarom je wegging leek zo voor de hand liggend

Ik begrijp het eindelijk

Waarom, waarom je wegging leek zo voor de hand liggend

Als ik je welterusten kus

Het maakt niet uit hoe stil

Ik lees het allemaal in het glazuur van je ogen

Je bent niet gelukkig, niet geweest

Weken, maanden lang

En toch breng je elk wakker moment met mij door

Al die jaren die plezierig waren

Houden je nu gevangen

En elke dag wacht je tot ze terugkomen

En woorden beginnen te klauteren

Een plek waar mens en zuurstof

Omdat ik nalaat te zeggen wat je

Wat je, wat je moet horen?

Nou, je verdient, je verdient iemand beter

Ik begrijp het eindelijk

Waarom, waarom je wegging leek zo voor de hand liggend

Ik begrijp het eindelijk

Waarom, waarom je wegging leek zo voor de hand liggend

Waarom je wegging leek zo

Ik denk dat het moeilijk te zien is, ik denk dat het moeilijk te geloven is

Dat er ooit zoveel ruimte was om te ademen

Ik leun al meer dan drie jaar op je

Je staat op één been en glijdt uit in een rivier van tranen

Ik begrijp het eindelijk

Waarom, waarom je wegging leek zo voor de hand liggend

Eindelijk begrijpen

Waarom, waarom je wegging leek zo

Ik begrijp het eindelijk

Hoe kon ik zo blind zijn geweest

Ik begrijp het eindelijk

Hoe kon ik zo blind zijn geweest

Ja, je verdient, je verdient iemand beter