London Town - The Holloways

This story’s a sad one, the sort that you hear all the time

But this time I’ll bore you with details and open your mind

It’s the tale of a young girl who once was the talk of the town

The first time I saw her, the skin was so thin on her bones

Her eyes they were lost on that street though she called it her home

So I thought, can I save her, can I get her out harms way?

And she looked at me with those eyes, so what could I say?

So I said what’s your name and she said your all the same

So I said don’t act so strange, I only asked your name

The stars in the night sky, she’d seen only once in her life

But stars over girls parts on coldcut she sees every night

She said somewhere in my tattooed jungle you will find my mum

But she will disown me, should she ever learn what I’ve done

And she said what became of my promised fame

All I got was shame and she said we’re all to blame

And then her eyes said don’t you leave me standing on my own

Can’t you see that the street side is my home

I’m held by men at night but still I’m cold

I’m so lonely but you know I’m not alone

I’m not alone, I’m not alone

She had hair like a willow tree, choked at the side of the road

Cardboard boxes for pillows, she weeps as she reaps what she sows

So I asked her if one day she mind joining me in my grave

You know like the big ones you see with the family name

But she said all she’d ever been was a hoar and a slave

And she didn’t know if she had any soul left to save

And she said why’d you care, so I said because I did

Ever since I saw you standing there, well, I couldn’t help but stare

And then her eyes said, don’t you leave me standing on my own

Can’t you see that the street side is my home

I’m held by men at night but still I’m cold

I’m so lonely but you know I’m not alone

I’m not alone, I’m not alone

She must of had the most lonely face I’ve ever known

Yeah, she must of had the most lonely face I’ve ever known

Well, I tried to hold on but my grip it just was not that strong

I can still see her eyes as she fell and she fell for so long

If ever see her, I hope you succeed where I failed

I cried for the cruelty of kings cross the day she derailed

Oh, somebody please, can you save her and take her away?

You know London will kill her, you can’t let the smoke have its way

Dit is een triest verhaal, het soort dat je de hele tijd hoort

Maar deze keer zal ik je vervelen met details en je geest openen

Het is het verhaal van een jong meisje dat ooit het gesprek van de dag was

De eerste keer dat ik haar zag, was de huid zo dun op haar botten

Haar ogen waren verdwaald in die straat, hoewel ze het haar thuis noemde

Dus ik dacht: kan ik haar redden, kan ik haar uit de brand helpen?

En ze keek me aan met die ogen, dus wat kon ik zeggen?

Dus ik zei wat is je naam en zij zei je toch?

Dus ik zei doe niet zo raar, ik vroeg alleen je naam

De sterren aan de nachtelijke hemel, had ze maar één keer in haar leven gezien

Maar sterren boven meisjespartijen op coldcut die ze elke avond ziet

Ze zei dat je mijn moeder ergens in mijn getatoeëerde jungle zult vinden

Maar ze zal me verloochenen, mocht ze ooit te weten komen wat ik heb gedaan

En ze zei wat er van mijn beloofde roem is geworden?

Alles wat ik kreeg was schaamte en ze zei dat we allemaal de schuld hebben

En toen zeiden haar ogen: laat me niet alleen staan

Zie je niet dat de straatkant mijn thuis is?

Ik word 's nachts vastgehouden door mannen, maar toch heb ik het koud

Ik ben zo eenzaam, maar je weet dat ik niet alleen ben

Ik ben niet alleen, ik ben niet alleen

Ze had haar als een wilg, verstikt langs de kant van de weg

Kartonnen dozen voor kussens, ze huilt als ze oogst wat ze zaait

Dus ik vroeg haar of ze het op een dag erg vond om bij me in mijn graf te komen

Je weet wel zoals de grote die je ziet met de familienaam

Maar ze zei dat alles wat ze ooit was geweest een hoar en een slaaf was

En ze wist niet of ze nog een ziel over had om te redden

En ze zei waarom het je kon schelen, dus ik zei omdat ik dat deed?

Sinds ik je daar zag staan, kon ik niet anders dan staren

En toen zeiden haar ogen: laat me niet alleen staan

Zie je niet dat de straatkant mijn thuis is?

Ik word 's nachts vastgehouden door mannen, maar toch heb ik het koud

Ik ben zo eenzaam, maar je weet dat ik niet alleen ben

Ik ben niet alleen, ik ben niet alleen

Ze moet wel het meest eenzame gezicht hebben gehad dat ik ooit heb gekend

Ja, ze moet wel het meest eenzame gezicht hebben gehad dat ik ooit heb gekend

Nou, ik probeerde me vast te houden, maar mijn greep was gewoon niet zo sterk

Ik kan haar ogen nog steeds zien toen ze viel en ze viel zo lang

Als ik haar ooit zie, hoop ik dat je slaagt waar ik faalde

Ik huilde om de wreedheid van koningen kruisen de dag dat ze ontspoorde

Oh, iemand alsjeblieft, kun je haar redden en meenemen?

Je weet dat Londen haar zal vermoorden, je kunt de rook niet zijn gang laten gaan