July! August! Reno! - The Flatliners

Wake up and welcome to the realization that it’s over for everyone

We’ll be bowling out…

Throwing it all away!

I’d say «without a doubt in mind,»

But I’ve never been so afraid…

Today’s the day that you will see everything fade away

And down the drain

It’s closer than you think…

It’s closer than you think

You see a smile, you see it

And it calls for your faith

You hold it close to your heart

And watch the sincerity escape

We sing until we black out and rain on your parade

Our hunger pains have blinded our recognition beyond belief

We’ve made mistakes (Where were you?)

But not enough to tolerate your bureaucracy

Why feel shackled by our dreams?

When we could just burn it all away?

What do you do when doing what you love gets you nowhere?

It gets you nothing

These loaded guns are nothing until they’re fired

You love the liar in me, and you can never get enough

These eyes are finally opening

You’re watching us come alive

We can sit and wait for nothing, as the time begins to fly

If this phone call is the end, can you really say goodbye?

Word wakker en welkom bij het besef dat het voorbij is voor iedereen

We gaan bowlen...

Alles weggooien!

Ik zou zeggen «zonder enige twijfel»

Maar ik ben nog nooit zo bang geweest...

Vandaag is de dag dat je alles zult zien vervagen

En in de afvoer

Het is dichterbij dan je denkt...

Het is dichterbij dan je denkt

Je ziet een glimlach, je ziet het

En het vraagt ​​om je geloof

Je houdt het dicht bij je hart

En kijk hoe de oprechtheid ontsnapt

We zingen totdat we black-out en regen op uw parade

Onze hongerpijnen hebben onze herkenning ongelooflijk verblind

We hebben fouten gemaakt (waar was je?)

Maar niet genoeg om uw bureaucratie te tolereren

Waarom ons geketend voelen door onze dromen?

Toen we het gewoon allemaal konden wegbranden?

Wat doe je als je niets doet als je doet waar je van houdt?

Het levert je niets op

Deze geladen wapens zijn niets totdat ze worden afgevuurd

Je houdt van de leugenaar in mij, en je kunt er nooit genoeg van krijgen

Deze ogen gaan eindelijk open

Je ziet ons tot leven komen

We kunnen op niets wachten, want de tijd begint te vliegen

Als dit telefoontje het einde is, kun je dan echt afscheid nemen?