My Abyss - The End

So this is really how it goes

When you believe in something

So much that it hurts

It was my solemn oath

To achieve the near impossible

And I paid the toll

Predition was never too far off

Close the top

The ideals that had carried me so far

Would not be stopped

Higher than the height of all reason

I couldn’t let go of the notion that one day I’d reach it

If I kept believing

It was a one way track

I made the choice of never looking back

A dead end path

My undeniable truth

That could never be disproved

Such an earnest fool

Predition was never too far off

Close to the top

The ideals that had carried me so far

Would not be stopped

But at the end of the tunnel

I saw a light that wasn’t guiding, I was blind

It was the bottom of the well

I was so caught up in my own reflection

And into my abyss I fell

I got just what I wanted all along

And in the course of my descent, I discovered wieghtlessness

It became evident

As I neared oblivion

That I had one of two options

Most fall feet frist like cowards

But I dove headlong into beyond

Higher than the height of all reason

I couldn’t let go of the notion that one day I’d reach it

If I kept believing

But at the end of the tunnel

I saw a light that wasn’t guiding, I was blind

It was the bottom of the well

I was so caught up in my own reflection

And into my abyss I fell

I got just what I wanted all along

I’d reached the apex of hope’s spires

The furthest point from non-belief

The altitude was perilous

And temptation surmonted gravity, and now I’m gone

Dus dit is echt hoe het gaat

Als je ergens in gelooft

Zo erg dat het pijn doet

Het was mijn plechtige eed

Om het bijna onmogelijke te bereiken

En ik betaalde de tol

Voorspelling was nooit ver weg

Sluit de bovenkant

De idealen die me tot nu toe hadden gedragen

Zou niet worden gestopt

Hoger dan de hoogte van alle reden

Ik kon het idee niet loslaten dat ik het op een dag zou bereiken

Als ik bleef geloven

Het was een eenrichtingsweg

Ik heb de keuze gemaakt om nooit meer achterom te kijken

Een doodlopend pad

Mijn onmiskenbare waarheid

Dat kan nooit worden weerlegd

Zo'n oprechte dwaas

Voorspelling was nooit ver weg

Dicht bij de top

De idealen die me tot nu toe hadden gedragen

Zou niet worden gestopt

Maar aan het einde van de tunnel

Ik zag een licht dat niet leidde, ik was blind

Het was de bodem van de put

Ik was zo verstrikt in mijn eigen reflectie

En in mijn afgrond viel ik

Ik heb precies wat ik altijd al wilde

En in de loop van mijn afdaling ontdekte ik gewichtloosheid

Het werd duidelijk

Toen ik de vergetelheid naderde

Dat ik een van de twee opties had

De meeste vallen voeten fris als lafaards

Maar ik dook halsoverkop in verder

Hoger dan de hoogte van alle reden

Ik kon het idee niet loslaten dat ik het op een dag zou bereiken

Als ik bleef geloven

Maar aan het einde van de tunnel

Ik zag een licht dat niet leidde, ik was blind

Het was de bodem van de put

Ik was zo verstrikt in mijn eigen reflectie

En in mijn afgrond viel ik

Ik heb precies wat ik altijd al wilde

Ik had de top van de torenspitsen van de hoop bereikt

Het verste punt van ongeloof

De hoogte was levensgevaarlijk

En verleiding overwon de zwaartekracht, en nu ben ik weg