And Always... - The End

You’ve been bedding with the down and below

On your toes peering out of the hole

The void offers sweet release

And always the thought of defeat it has lessened you

Mortar and bricks have cut off your air

And always the fire that burns deep and down within you

Has left you so afraid of love

The things you don’t say have weighed without wait

Impatient and persistent, not fleeting, not for a moment

When it seems like all you’re made to do is suffer

You’ll be pleased to know that miracles do occur

You never chose this

This place you don’t fit

You’re just misplaced

A pet with no trick

A wreck

Broken in need of a fix

And always the feeling of failure has trailed you

Nothing you’ve tried keeps the vultures at bay

So restless and weary, you desperately struggle

But it’s all to no avail

The mirror of mirth lies shattered in pieces

So long to the image, now you’ll never see it

And the leaden ball that’s been chained to your ankle

Has kept you running in circles

You never chose this

This place you don’t fit

You’re just misplaced

A pet with no trick

A wreck

Broken in need of a fix

How numb have you become?

Now that you’ve lost all connection

Your bottle’s filled up to the brim

Who will be left to clean the spill?

And when your breaking point pierces the surface tension

You’re sure to overflow all at once

And see how brittle becomes you

And there is no escaping this

All of the memories haunt your flesh

There is no trace of the events

Only the ones you recollect

Relax and arrest the arrhythmia within your chest

The bells toll not for your atonement

And you can’t make them stop

And always the thought of defeat it has lessened you

Mortar and bricks have cut off your air

And always the fire that burns deep and down within you

Has left you so afraid of love

And the things you don’t say have weighed without wait

Impatient and persistent, not fleeting, not for a moment

When it seems like all you’re made to do is suffer

You’ll be pleased to know that miracles do occur

Je hebt beddengoed met dons en beneden

Op je tenen turen uit het gat

De leegte biedt zoete bevrijding

En altijd heeft de gedachte om het te verslaan je minder gemaakt

Mortel en bakstenen hebben je lucht afgesneden

En altijd het vuur dat diep in je brandt

Heeft je zo bang gemaakt voor de liefde

De dingen die je niet zegt hebben gewogen zonder wachten

Ongeduldig en volhardend, niet vluchtig, geen moment

Als het lijkt alsof je alleen maar hoeft te lijden

Je zult blij zijn te weten dat er wonderen gebeuren

Je hebt hier nooit voor gekozen

Deze plek waar je niet in past?

Je bent gewoon misplaatst

Een huisdier zonder truc

Een wrak

Kapot moet worden gerepareerd

En altijd heeft het gevoel van falen je achtervolgd

Niets dat je hebt geprobeerd, houdt de gieren op afstand

Zo rusteloos en vermoeid, je worstelt wanhopig

Maar het helpt allemaal niet

De spiegel van vrolijkheid ligt in stukken verbrijzeld

Zo lang naar de afbeelding, nu zie je hem nooit meer

En de loden bal die aan je enkel is geketend

Heeft je in kringen gehouden

Je hebt hier nooit voor gekozen

Deze plek waar je niet in past?

Je bent gewoon misplaatst

Een huisdier zonder truc

Een wrak

Kapot moet worden gerepareerd

Hoe verdoofd ben je geworden?

Nu je alle verbinding hebt verloren

Je fles is tot de rand gevuld

Wie blijft er over om de lekkage op te ruimen?

En wanneer je breekpunt de oppervlaktespanning doorbreekt

Je weet zeker dat je in één keer overloopt

En kijk hoe broos je wordt

En er is geen ontkomen aan

Alle herinneringen spoken door je lijf

Er is geen spoor van de gebeurtenissen

Alleen degenen die je je herinnert

Ontspan en stop de aritmie in uw borst

De klokken luiden niet voor uw verzoening

En je kunt ze niet laten stoppen

En altijd heeft de gedachte om het te verslaan je minder gemaakt

Mortel en bakstenen hebben je lucht afgesneden

En altijd het vuur dat diep in je brandt

Heeft je zo bang gemaakt voor de liefde

En de dingen die je niet zegt hebben gewogen zonder wachten

Ongeduldig en volhardend, niet vluchtig, geen moment

Als het lijkt alsof je alleen maar hoeft te lijden

Je zult blij zijn te weten dat er wonderen gebeuren