Digital Age - The Early November

In the digital age, I’m feeling outdone

It’s my brain that can’t spell

And my heart that can’t hold down

The keys to type it out

So even if I can’t read, life’s a puzzle you see

I put together the things that come easy to me

I’ve played with shapes for thirty years

So can the crayons and the colorful paints

They’ll never set foot in the digital age

And play the songs streamed on video screens

We don’t need shows in a digital scene

So give up, so give up

In the last final days

I’m finding my way, hoping I’ll write a song

A computer can’t fake

But that’s the hypocrite in me

So can the crayons and the colorful paints

They’ll never step foot in the digital age

And play the songs streamed on video screens

We don’t need shows in a digital scene

So give up

Just give up

Just give up

Just give up

Just give up

In het digitale tijdperk voel ik me overtroffen

Het zijn mijn hersenen die niet kunnen spellen

En mijn hart dat niet in bedwang kan houden

De toetsen om het uit te typen

Dus zelfs als ik niet kan lezen, is het leven een puzzel zie je

Ik stel de dingen samen die me gemakkelijk afgaan

Ik speel al dertig jaar met vormen

Dat geldt ook voor de kleurpotloden en de kleurrijke verf

Ze zetten nooit een voet in het digitale tijdperk

En speel de nummers af die op videoschermen zijn gestreamd

We hebben geen shows nodig in een digitale scene

Dus geef op, dus geef op

In de laatste laatste dagen

Ik vind mijn weg, in de hoop dat ik een nummer zal schrijven

Een computer kan niet faken

Maar dat is de hypocriet in mij

Dat geldt ook voor de kleurpotloden en de kleurrijke verf

Ze zullen nooit een voet in het digitale tijdperk zetten

En speel de nummers af die op videoschermen zijn gestreamd

We hebben geen shows nodig in een digitale scene

Dus geef op

Geef gewoon op

Geef gewoon op

Geef gewoon op

Geef gewoon op