Be Safe - The Cribs, Lee Ranaldo

One of those fucking awful black days

When nothing is pleasing and everything that happens

Is an excuse for anger

An outlet for emotions stockpiled

An arsenal.

An armour

These are the days when I hate the world

Hate the rich, hate the happy

Hate the complacent — the TV watchers

The beer drinkers, the satisfied ones

Because I know I can be all of those little hateful things

And then I hate myself for realizing that

There is no preventative directive or safe approach to living

We each know our own fate

We know from our youth how we are treated

How we’ll be received, how we shall end

These things don’t change

You can change your clothes

Change your hairstyle, your friends, cities, continents

But sooner or later your own self will always catch up

Always it waits in the wings

(Ideas swirl but don’t stick

They appear but then run off like rain on the windshield)

One of those rainy day car rides, my head imploding

The atmosphere in this car a mirror of my skull

Wet, damp, windows dripping and misted with cold

Walls of grey.

Nothing good on the radio, not a thought in my head

I know a place we can go where you’ll fall in love so hard that

You’ll wish you were dead

Let’s take life and slow it down incredibly slow

Frame by frame

The two minutes that take ten years to live out

Yeah, let’s do that

«Telephone poles like praying mantis against the sky

Metal arms outstretched»

So much land travelled, so little sense made of it

It doesn’t mean a thing, all this land laid out behind us

I’d like to take off into these woods and get good and lost for a while

I’m disgusted with petty concerns

Parking tickets, breakfast specials

Does someone just have to carry this weight?

Abstract topography

Methane covenant

Linear gospel

Asheville sales lady

Stygian emissary

Torturous lice

Mad Elizabeth

Chemotherapy bullshit

I know a place we can go where you’ll fall in love so hard that

You’ll wish you were dead

The light within me shines like a diamond mine

Like an unarmed walrus

Like a dead man face down on a highway

Like a snake eating its own tail

A steam turbine, frog pond

Too-full closets burst open in disarray

Soap bubbles in the sun

Hospital death bed, red convertible, shopping list, blowjob

Deaths head, devils dancing, bleached white buildings, memory movements

The movie unpeeling, unreeling, about to begin

I know a place we can go where you’ll fall in love so hard that

You’ll wish you were dead

I see yr hallway, you are a dark hallway

I’ve hear your stairs creak

I can fix my mind on your 'yes' and your 'no'

I’ll film your face today in the sparkling canals

All red yellow blue green brilliance and silvered Dutch reflections

Racing thoughts — racing thoughts, all too real

Your moving so fast now, I can’t hold your image

This image I have of your face by the window

Me standing beside you, arm on your shoulder

A catalogue of images, flashing glimpses, then gone again

I am tethered to this post you’ve sunk in me

And every clear afternoon now I’ll think of you: up in the air

Twisting your heel, your knees up around me, my face in your hair

You scream so well, your smile so loud still rings in my ears

I know a place we can go where you’ll fall in love so hard that

You’ll wish you were dead

Inefficient distant tide of longing

Cleaning my teeth

Stay the course

Hold the wheel

Steer on to freedom

Open ALL the boxes

OPEN ALL the boxes

OPEN ALL THE BOXES

Times Square, midday, newspaper building, news headlines going around

We watch as they go (and hope for some good ones!)

Those tree-shadows in the park here, all whispering, shaking leaves

Around 6pm

Shadows across the cobblestones

Girl in front of bathroom mirror

She slow and careful paints her face green, mask-like

Like Matisse, «Portrait with Green Stripe»

Long shot through apartment window

A monologue on top but no girl in shot

The light within me shines like a diamond mine

Like an unarmed walrus, like a dead man face down on a highway

Like a snake eating it’s own tail

A steam turbine, frog pond

Too-full closet burst open in disarray, soap bubbles in the sun

Hospital death bed, red convertible, shopping list, blowjob

Deaths head, devils dancing, bleached white buildings, memory movements

The movie unpeeling, unreeling, about to begin

That was great by me

Yeah?

Mine were alright.

Wasn’t my best one but who cares?

That’s the spirit

Een van die verdomd vreselijke zwarte dagen

Als niets leuk is en alles wat er gebeurt

Is een excuus voor woede?

Een uitlaatklep voor opgeslagen emoties

Een arsenaal.

een harnas

Dit zijn de dagen dat ik de wereld haat

Haat de rijken, haat de gelukkigen

Haat de zelfgenoegzame — de tv-kijkers

De bierdrinkers, de tevredenen

Omdat ik weet dat ik al die kleine hatelijke dingen kan zijn

En dan haat ik mezelf omdat ik me dat realiseer

Er is geen preventieve richtlijn of veilige benadering van leven

We kennen elk ons ​​eigen lot

We weten uit onze jeugd hoe we worden behandeld

Hoe we zullen worden ontvangen, hoe we zullen eindigen

Deze dingen veranderen niet

Je kunt je omkleden

Verander je kapsel, je vrienden, steden, continenten

Maar vroeg of laat zal je eigen ik altijd inhalen

Altijd wacht het in de coulissen

(Ideeën wervelen maar blijven niet plakken)

Ze verschijnen maar lopen dan weg als regen op de voorruit)

Een van die autoritjes op een regenachtige dag, mijn hoofd implodeert

De sfeer in deze auto een spiegel van mijn schedel

Nat, vochtig, druipende ramen en beslagen door de kou

Muren van grijs.

Niets goeds op de radio, geen gedachte in mijn hoofd

Ik weet een plek waar we naartoe kunnen gaan waar je zo verliefd zult worden dat

Je zou wensen dat je dood was

Laten we het leven nemen en het ongelooflijk langzaam vertragen

Frame voor frame

De twee minuten die tien jaar nodig hebben om uit te leven

Ja, laten we dat doen

«Telefoonpalen als bidsprinkhaan tegen de hemel

Metalen armen gestrekt»

Zoveel land gereisd, zo weinig zin erin

Het betekent niets, al dit land dat achter ons ligt

Ik zou graag deze bossen ingaan en een tijdje goed en verloren gaan

Ik walg van kleine zorgen

Parkeerkaarten, ontbijtspecials

Moet iemand dit gewicht gewoon dragen?

abstracte topografie

Methaan verbond

Lineair evangelie

Asheville verkoopster

Stygische afgezant

martelende luizen

Mad Elizabeth

Chemotherapie onzin

Ik weet een plek waar we naartoe kunnen gaan waar je zo verliefd zult worden dat

Je zou wensen dat je dood was

Het licht in mij schijnt als een diamantmijn

Als een ongewapende walrus

Als een dode man met zijn gezicht naar beneden op een snelweg

Als een slang die zijn eigen staart opeet

Een stoomturbine, kikkervijver

Te volle kasten barsten in wanorde open

Zeepbellen in de zon

Ziekenhuissterfbed, rode cabriolet, boodschappenlijstje, pijpbeurt

Doodshoofd, dansende duivels, gebleekte witte gebouwen, geheugenbewegingen

De film pelt af, wankelt, staat op het punt te beginnen

Ik weet een plek waar we naartoe kunnen gaan waar je zo verliefd zult worden dat

Je zou wensen dat je dood was

Ik zie de jaargang, jij bent een donkere gang

Ik heb je trappen horen kraken

Ik kan mijn gedachten richten op uw 'ja' en uw 'nee'

Ik film je gezicht vandaag in de sprankelende grachten

Allemaal rood geel blauw groen schittering en verzilverde Hollandse reflecties

Racegedachten — racegedachten, maar al te echt

Je gaat nu zo snel dat ik je beeld niet kan vasthouden

Deze afbeelding die ik heb van je gezicht bij het raam

Ik sta naast je, arm op je schouder

Een catalogus met afbeeldingen, flitsende glimpen en weer weg

Ik zit vast aan dit bericht dat je in me hebt verzonken

En elke heldere middag zal ik nu aan je denken: in de lucht

Draai je hiel, je knieën om me heen, mijn gezicht in je haar

Je schreeuwt zo goed, je lach zo luid klinkt nog steeds in mijn oren

Ik weet een plek waar we naartoe kunnen gaan waar je zo verliefd zult worden dat

Je zou wensen dat je dood was

Inefficiënte verre stroom van verlangen

Mijn tanden poetsen

Blijf bij de les

Houd het stuur vast

Stuur door naar vrijheid

Open ALLE vakken

OPEN ALLE dozen

OPEN ALLE DOZEN

Times Square, middag, krant bouwen, nieuwskoppen gaan rond

We kijken terwijl ze gaan (en hopen op een paar goede!)

Die boomschaduwen in het park hier, allemaal fluisterende, trillende bladeren

Rond 18.00 uur

Schaduwen over de kasseien

Meisje voor badkamerspiegel

Ze schildert langzaam en voorzichtig haar gezicht groen, maskerachtig

Zoals Matisse, «Portret met groene streep»

Afstandsschot door het raam van het appartement

Een monoloog bovenop, maar geen meisje in beeld

Het licht in mij schijnt als een diamantmijn

Als een ongewapende walrus, als een dode man met zijn gezicht naar beneden op een snelweg

Als een slang die zijn eigen staart opeet

Een stoomturbine, kikkervijver

Te volle kast barstte open in wanorde, zeepbellen in de zon

Ziekenhuissterfbed, rode cabriolet, boodschappenlijstje, pijpbeurt

Doodshoofd, dansende duivels, gebleekte witte gebouwen, geheugenbewegingen

De film pelt af, wankelt, staat op het punt te beginnen

Dat vond ik geweldig

Ja?

De mijne waren in orde.

Was niet mijn beste, maar wat maakt het uit?

Dat is de juiste mentaliteit