Father - The Cowsills

Traveled for many years,

He traveled across the seas.

Great ships taking him far, far away.

Left her, so many times he left her.

The children waved good-bye.

Mom would always cried inside.

She cried, she had pride.

Upon returning home one day,

Bought a guitar for his sons to play.

Within a year we strummed and we sang.

Everyone smiled as the harmonies rang.

All through the house all the melodies sang.

Years passed, we found a home,

And at last a house across the lake,

Swing on a vine in the woods.

Ocean, but how we missed the ocean.

He said, «Pack up, we’ll go back to the island our home.»

He took us home.

He took us all home.

Once back home the music had grown.

Citizens waited in line to be shown.

The family group was good, all agreed.

But nobody helped out the man and his dream.

Everyone laughed at the man and his dream.

He walked for miles up and down New York streets,

Selling the songs on the taping in his sheeth.

Strange looks from record company heads.

«Later on you’ll regret it», he said.

And later on they remembered he said.

Father, we’d like to thank you.

Father, and so we thank you.

Father, we’d like to say we love you.

Vele jaren gereisd,

Hij reisde over de zeeën.

Grote schepen brengen hem ver, ver weg.

Heeft haar verlaten, zo vaak heeft hij haar verlaten.

De kinderen zwaaiden gedag.

Moeder huilde altijd van binnen.

Ze huilde, ze was trots.

Bij thuiskomst op een dag,

Hij kocht een gitaar voor zijn zonen om te spelen.

Binnen een jaar tokkelden we en zongen we.

Iedereen glimlachte toen de harmonieën klonken.

Door het hele huis zongen alle melodieën.

Jaren gingen voorbij, we vonden een huis,

En eindelijk een huis aan de overkant van het meer,

Zwaai aan een wijnstok in het bos.

Oceaan, maar wat hebben we de oceaan gemist.

Hij zei: "Inpakken, we gaan terug naar het eiland, ons thuis."

Hij bracht ons naar huis.

Hij nam ons allemaal mee naar huis.

Eenmaal thuis was de muziek gegroeid.

Burgers wachtten in de rij om te worden getoond.

De familiegroep was goed, iedereen was het erover eens.

Maar niemand hielp de man en zijn droom.

Iedereen lachte om de man en zijn droom.

Hij liep kilometers door de straten van New York,

De nummers verkopen op de opnames in zijn bladh.

Vreemde blikken van koppen van platenmaatschappijen.

«Later krijg je er spijt van», zei hij.

En later herinnerden ze zich dat hij zei.

Vader, we willen u graag bedanken.

Vader, en daarom danken wij u.

Vader, we willen graag zeggen dat we van u houden.