A Stranger to Myself - The Carrier

I’ve tried to wrap my mind around

The thought of forgetting all that I’ve been taught

All I’ve done with my life has brought me here

Not my hopes, my dreams, my fears

And even though I’ve never been too sure of who I am

I can still feel the blood pump beneath my skin

Straight to my heart, poisoned with lies that I keep

I stare in the mirror and I don’t even know

Who I see, what I’ve become

A stranger to myself, avoiding everyone else

I’ve been signing my name in blood just to get out

Escape to a place that could never exist

I regret all the chances that I have missed

I hand my self out instead, torture myself with this hate

Outsiders know me better than I know myself Here’s a glimpse into my world just

to have something to hold onto

My world just gets smaller and turned inside out

While the people who talk never need the help

My life is not just a story, an end to the beginning

Of a picture perfect journey that I travel myself

All I can see when I look around

Are people living lives of misery

The people’s eyes, they still hold fear

The people’s words, they’re so insincere

The people’s minds, they’re still unclear

They don’t seem to bear the burden of what’s real

Abandon any image of who I am

Alone, all alone again

Abandon any image of who I am

Alone, all alone again

Ik heb geprobeerd mijn gedachten te ordenen

De gedachte om alles te vergeten wat ik heb geleerd

Alles wat ik met mijn leven heb gedaan, heeft me hier gebracht

Niet mijn hoop, mijn dromen, mijn angsten

En ook al ben ik nooit zo zeker geweest van wie ik ben

Ik voel de bloedpomp nog steeds onder mijn huid

Recht naar mijn hart, vergiftigd met leugens die ik bewaar

Ik staar in de spiegel en ik weet het niet eens

Wie ik zie, wat ik ben geworden

Een vreemde voor mezelf, ik vermijd alle anderen

Ik heb mijn naam met bloed ondertekend om eruit te komen

Ontsnap naar een plek die nooit zou kunnen bestaan

Ik heb spijt van alle kansen die ik heb gemist

In plaats daarvan geef ik mezelf uit, martel mezelf met deze haat

Buitenstaanders kennen me beter dan ik mezelf. Hier is een glimp van mijn wereld

iets hebben om aan vast te houden

Mijn wereld wordt gewoon kleiner en binnenstebuiten gekeerd

Terwijl de mensen die praten nooit de hulp nodig hebben

Mijn leven is niet alleen een verhaal, een einde van het begin

Van een perfecte reis die ik zelf reis

Alles wat ik kan zien als ik om me heen kijk

Leven mensen een leven van ellende?

De ogen van de mensen, ze houden nog steeds angst vast

De woorden van de mensen, ze zijn zo onoprecht

De hoofden van de mensen, ze zijn nog steeds onduidelijk

Ze lijken niet de last te dragen van wat echt is

Verlaat elke afbeelding van wie ik ben

Alleen, weer helemaal alleen

Verlaat elke afbeelding van wie ik ben

Alleen, weer helemaal alleen