Jusqu'à mon dernier souffle - Terrenoire

Jusqu'à mon dernier souffle

Je voudrais faire le bien

Et puis soigner les gens

De cette vie qui les ronge

Et qui les retient, là sur le sol

La main sur le mémoire de forme

Jusqu'à mon dernier souffle

J’imaginerai le pire

J’suis pas mauvais pour ça

J’ai dû prendre de mon père

Je vieillis doucement

Je vais vers le bonheur

A toujours le chercher

Quelle erreur…

Je vis toujours à Clichy

Ça fait plus de 7 ans

Je ne compte même plus

Le nombre nuits, le nombre de filles passées sous ces toits

A rouler des étoiles entre mes bras

J’suis pas un gars d’ici, moi

Je suis loin de chez moi

Les enfants de Terrenoire ont très bonne mémoire

Je me souviens la métar

Et les collines dorées par le soleil du soir

C’est l’heure de rentrer

Papa nous sifflait

Les jours sont brûlés

On rentrait en silence devant la télé

Pérotière

Saint-Jean

Saint-Charles

La Métar

Les châteaux

La maison

Les cimetières

Saint-Jean

La Métar

Terrenoire

Terrenoire

Paradisant

Paradisant

Jusqu'à mon dernier souffle

J’irai vers ton corps souple

Je m’inventerai une vie heureuse

Une vie où on serait deux

Une maison merveilleuse

Au bord d’une rivière

Qu’on aurait inventer

Tot mijn laatste adem

ik wil graag goed doen

En dan mensen genezen

Van dit leven dat aan hen knaagt

En wie houdt ze daar op de grond

Hand op geheugen

Tot mijn laatste adem

Ik kan me het ergste voorstellen

ik ben er niet slecht in

Ik moest nemen van mijn vader

Ik verouder langzaam

Ik ga naar geluk

Ben er altijd naar op zoek

Wat een fout…

Ik woon nog steeds in Clichy

Het is meer dan 7 jaar geleden

Ik tel niet eens meer

Het aantal nachten, het aantal meisjes dat onder deze daken doorbracht

Rollende sterren tussen mijn armen

Ik ben geen man van hier, ik

Ik ben ver van huis

De kinderen van Terrenoire hebben hele goede herinneringen.

Ik herinner me de meta

En de heuvels goudkleurig door de avondzon

Het is tijd om naar huis te gaan

Papa fluit naar ons

De dagen zijn verbrand

We zouden in stilte voor de tv gaan

Perotier

Saint Jean

St. Charles

De Metar

de kastelen

Het huis

begraafplaatsen

Saint Jean

De Metar

zwart land

zwart land

paradijselijk

paradijselijk

Tot mijn laatste adem

Ik ga naar je flexibele lichaam

Ik zal een gelukkig leven uitvinden

Een leven van twee

Een prachtig huis

Aan de oever van een rivier

Dat we zouden hebben uitgevonden