Valkoisten dyynien ratsastajat - Teflon Brothers, SirpaNaama

Tähdet ne tulee sammumaan, ei mikään kestä ainiaan

Valkoisilt dyyneilt kun kuolevaisten pariin mä laskeudun

Myönnän sen, avauduin matti myöhäsen

Ne sanoo it´s all about love, tunne on palannu taas

Kato sitä poikaa tunteet on poissa

Vika moikkaus tunteiden valoissa

Läpi taantumista ja lamoista

Ollu apuu nahkapaskoista

Murtuneilta padoilta

Ajoin sen soundin pois lavoilta

Uusia soundeja, ei omaa ääntä

Ei täällä peilistä itseämme nähdä

Viis tähtee, viis niist mitä vittuu mä niil teen

Kantapäissä kannukset, ja selkään loppunu taputukset

Tähdet ne tulee sammumaan, ei mikään kestä ainiaan

Valkoisilt dyyneilt kun kuolevaisten pariin mä laskeudun

Lasipöytä on tahnassa

Kuolaa, suolaa, ja ympäril rahvasta

En koskaan kiittäny lahjasta

Mut en unohtanu itteeni

Kätkeny hyvin sen, et parhaan sauman mä tyrin sen

Viis tähdistä, viis tuli tähtiä hyvin men

Aijjabana, bumerangina otsaan on karva palaava

Mul hajoomas naama, ei muistella Miguelii manjaanana

Tää tähteys on tähdenlento vaan

Ei riittäny kokaiinin kertomaa

Et jää vaa ääni

Ja malmin mantuun läskii lääni

Tähdet ne tulee sammumaan, ei mikään kestä ainiaan

Valkoisilt dyyneilt kun kuolevaisten pariin mä laskeudun

De sterren zullen uitgaan, niets duurt voor altijd

Van de witte duinen terwijl ik afdaal op een paar stervelingen

Ik geef het toe, ik opende Matti laat

Ze zeggen dat het allemaal om liefde gaat, het gevoel is weer terug

De verdwijning van de gevoelens van die jongen is weg

Fout in de lichten van emoties

Door recessie en recessie

Hulp gehad met leerresten

Van gebroken dammen

Ik reed dat geluid van de podia

Nieuwe geluiden, niet je eigen geluid

Om onszelf hier niet in de spiegel te zien

Vijf sterren, vijf van wat ik verdomme aan het doen ben

Sporen op de hielen en applaus op de rug

De sterren zullen uitgaan, niets duurt voor altijd

Van de witte duinen terwijl ik afdaal op een paar stervelingen

De glazen tafel zit in de pasta

Kwijl, zout en rond de menigte

Ik bedank je nooit voor het cadeau

Maar ik was het vergeten

Verberg het goed, je zult het niet kloppen voor de beste naad

Vijf sterren, vijf werden sterren nou mannen

In Aijjabana keert de boemerang op het voorhoofd terug

Ik heb een gebroken gezicht, ik herinner me Miguel niet als een manjana

Deze ster is een stervlucht maar

Er is niet genoeg cocaïne

Je mist geen geluid

En de provincie is bezaaid met erts

De sterren zullen uitgaan, niets duurt voor altijd

Van de witte duinen terwijl ik afdaal op een paar stervelingen