Stenansiktet - Ted Gärdestad

Jag är mjuk, mjuk som ett barn

Jag är rädd för ensamhet

Men en stenhård verklighet, får mig byta identitet

Jag blir hård, hård som en sten

Som en stålbegjuten form, som en vind i uniform

Kall som en storm

Jag vill bestämma min dag

Och jag hoppas att jag, kan stå på egna ben

Men jag får inte vara svag

Och du fordrar att jag, blir lika hård som sten

Jag blir hård, hård som en sten

Som en känslolös fasad, i en tom och öde stad

Som ett träd med vissna blad

Jag är mjuk, mjuk som ett barn

Om du ser mig ut och in

För mitt skal är bara skinn

Varm som din kind

(som en sten, hård som en sten

Som ett barn, mjuk som ett barn…)

Ik ben zacht, zacht als een kind

Ik ben bang voor eenzaamheid

Maar een keiharde realiteit, doet me van identiteit veranderen

Ik word hard, hard als een rots

Als een stalen vorm, als een wind in uniform

Koud als een storm

Ik wil mijn dag bepalen

En ik hoop dat ik op eigen benen kan staan

Maar ik mag niet zwak zijn

En je eist dat ik zo hard als steen ben

Ik word hard, hard als een rots

Als een emotieloze façade, in een lege en verlaten stad

Als een boom met verdorde bladeren

Ik ben zacht, zacht als een kind

Als je me binnen en buiten ziet

Want mijn huid is gewoon huid

Warm als je wang

(als een rots, hard als een rots)

Als een kind, zacht als een kind...)