Наушники - Тбили

Ну вы представьте, даму с длинными волосами.

А она проходит мимо, а я её догоняю.

Ловлю волну, пытаюсь её догнать.

Я чувствую, что должен ей что-то сказать.

Догоняю её, привет, это я.

На взрыв ей, слышь, а она ноль внимания.

Ну ладно, ты можешь идти гордо, сука.

Но теперь ты будешь меня слушать.

Люди ржавеют, в хлорированных ваннах.

В цифровых схемах, их жизнь программа.

И вирус весь в трёх составляющих.

Но, выход есть: секс, деньги и рок-н-ролл.

Я замыкал тебя в той темной комнате

Не понимая тюрьма заточена в плоскости

Ты так красива радость плетет узор

А они силой замыкают тебя в монитор

Ну вот и я опять разговорился прикинь

А она повернув голову вынула наушники

И типа: «Ты, что-то сказал?», смотрит взглядом.

И тут я пал, но пал с ней рядом

Люди представьте ну вот как так?

Я душу изливаю ей, она в наушниках

Прости, ты так украшена в изящных локонах

Что я не заметил в тебе провода

Глупо подумать что это трек про любовь

Другой поймет что не досказанный ствол

Что поедает тебя изнутри

И потому я все выплескиваю на листы

Люди, представьте, ну вот как так?

Я душу изливаю вам, а вы в наушниках.

Высунь эти провода, и оглянись блять,

Может сейчас, кто-то пытается вам сказать.

Я обнимаю пусто-ту, мне нравится,

То что я просто тут.

И поэтому, что от меня осталось,

Это радость, радость, радость.

Я обнимаю пусто-ту, мне нравится,

То что я просто тут.

И поэтому, что от меня осталось,

Это радость, радость, радость.

Stel je een dame voor met lang haar.

En ze komt voorbij, en ik haal haar in.

Een golf vangen, proberen in te halen.

Ik heb het gevoel dat ik haar iets moet vertellen.

Ik ben haar aan het inhalen, hallo, ik ben het.

Op de explosie naar haar, luister, en ze heeft geen aandacht.

Oké, je kunt trots lopen, teef.

Maar nu zul je naar me luisteren.

Mensen roesten, in chloorbaden.

In digitale circuits is hun leven een programma.

En het virus bestaat allemaal uit drie componenten.

Maar er is een uitweg: seks, geld en rock-'n-roll.

Ik heb je opgesloten in die donkere kamer

Zonder begrip zit de gevangenis opgesloten in het vliegtuig

Je bent zo mooi vreugde weeft een patroon

En ze dwingen je in de monitor

Nou, hier heb ik het weer, tel op

En ze draaide haar hoofd en haalde de koptelefoon tevoorschijn

En zoals: “Zei je iets?”, Kijkt met een blik.

En toen viel ik, maar viel naast haar

Stel je voor mensen, hoe is het?

Ik stort mijn ziel voor haar uit, ze draagt ​​een koptelefoon

Het spijt me, je bent zo versierd met sierlijke krullen

Dat ik de draad in jou niet heb opgemerkt

Het is dom om te denken dat dit een lied over liefde is

Een ander zal begrijpen dat de onvoltooide kofferbak

Wat vreet je van binnen op

En dus mors ik alles op de lakens

Mensen, stel je voor, nou, hoe is het?

Ik stort mijn ziel voor je uit, en je draagt ​​een koptelefoon.

Steek die draden uit en kijk verdomme om je heen

Misschien probeert iemand je het nu te vertellen.

Ik omarm het lege, ik hou ervan

Dat ik er gewoon ben.

En wat blijft er van mij over?

Het is vreugde, vreugde, vreugde.

Ik omarm het lege, ik hou ervan

Dat ik er gewoon ben.

En wat blijft er van mij over?

Het is vreugde, vreugde, vreugde.