Вьюга - TARABAROVA

Во похожи — любили, горели.

Мурашки по коже на мятой постели.

Глотая друг друга, под утро уснули.

Со скоростью света с улыбкой проснулись.

С улыбкой мечтали со старостью встретясь,

Гулять, веселиться, как малые дети.

Как малые дети с друг другом ругались,

Мир не поделили и разбежались.

Припев:

Белою вьюгой зима устилает.

Он просто уйдет.

Она не узнает.

Он просто устал.

Она не хотела.

Согреть их весна так и не успела.

Во многом похожи — любили, горели.

Остался лишь сон на мятой постели.

И белые стены еще помнить будут,

Как счастливы могут, могут быть люди.

Припев:

Белою вьюгой зима устилает.

Он просто уйдет.

Она не узнает.

Он просто устал.

Она не хотела.

Согреть их весна так и не успела.

Согреть их весна так и не успела.

Согреть их весна так и не успела.

Белою вьюгой зима устилает.

А вдруг повезет, и с первой весною

Растает лишь лед.

Два сердца.

Их двое.

Припев:

Белою вьюгой зима устилает.

Он просто уйдет.

Она не узнает.

А вдруг повезет, и с первой весною

Растает лишь лед.

Два сердца.

Их двое.

Ze zien eruit alsof ze liefhadden, verbrand.

Kippenvel op een verfrommeld bed.

Elkaar inslikkend, viel 's morgens in slaap.

We werden wakker met een glimlach met de snelheid van het licht.

Met een glimlach gedroomd van het ontmoeten van ouderdom,

Loop, heb plezier, zoals kleine kinderen.

Hoe kleine kinderen ruzie maakten met elkaar,

De wereld was niet verdeeld en gevlucht.

Refrein:

Winter covers met een witte sneeuwstorm.

Hij gaat gewoon weg.

Ze zal het niet weten.

Hij is gewoon moe.

Ze wilde niet.

De lente had geen tijd om ze op te warmen.

In veel opzichten lijken ze op elkaar - ze hebben liefgehad, ze zijn verbrand.

Het enige dat overbleef was slapen op een verkreukeld bed.

En de witte muren zullen het zich nog herinneren

Hoe gelukkig mensen kunnen zijn.

Refrein:

Winter covers met een witte sneeuwstorm.

Hij gaat gewoon weg.

Ze zal het niet weten.

Hij is gewoon moe.

Ze wilde niet.

De lente had geen tijd om ze op te warmen.

De lente had geen tijd om ze op te warmen.

De lente had geen tijd om ze op te warmen.

Winter covers met een witte sneeuwstorm.

En ineens heb je geluk, en met de eerste lente

Alleen ijs smelt.

Twee harten.

Er zijn er twee.

Refrein:

Winter covers met een witte sneeuwstorm.

Hij gaat gewoon weg.

Ze zal het niet weten.

En ineens heb je geluk, en met de eerste lente

Alleen ijs smelt.

Twee harten.

Er zijn er twee.