Психея - Танцы Минус

Ангел, девочка, Психея — лёгкость, радость бытия.

Сердце стонет, холодея: как я буду без тебя?

Как-то без твоей подсветки мне глядеть на этот свет?

Эти зябнущие ветки, на которых листьев нет.

Ноздреватость корки чёрной на подтаявшем снегу…

Мир, тобой неосвещенный, как-то вынести смогу?

Холодок передрассветный.

Пес ничей, киоск газетный.

Лёд, деревья, провода.

Мир бестрепетный, предметный.

Неподвижный, безответный.

Как я буду в нем тогда?

Как мне с этим расставаньем, с этим холодом в груди?

До весны с тобой дотянем — ради Бога, погоди!

Там-то, весело старея век свой будем вековать.

Я твой псих, а ты Психея — вместе будем психовать…

Лепет, трепет, колыханье — пляска легкого огня.

Ангел мой, мое дыханье, как ты будешь без меня?

Как-то там, без оболочки, на ветру твоих высот,

Где листок укрылся в почке, да и та едва спасёт!

Полно, хватит, успокойся!

Над железной рябью крыш,

Выбив мутное оконце, так и вижу — ты летишь.

Ангел мой, мое спасенье, что ты помнишь обо мне,

В этой льдистой, предвесенней мартовской голубизне?

Как пуста моя берлога — та, где ты со мной была!

Ради Бога, ради Бога — погоди, помедли, пого…

Engel, meisje, Psyche - lichtheid, vreugde van het zijn.

Mijn hart kreunt en wordt koud: hoe zal ik zijn zonder jou?

Hoe kan ik naar dit licht kijken zonder jouw verlichting?

Deze kille takken, waar geen bladeren aan zitten.

Nozdrevost zwarte korst op gesmolten sneeuw ...

De wereld, niet verlicht door jou, kan ik op de een of andere manier verdragen?

Chill voor zonsopgang.

Niemands hond, kiosk.

IJs, bomen, draden.

De wereld is onbevreesd, objectief.

Bewegingsloos, reageert niet.

Hoe sta ik er dan in?

Hoe gaat het met dit afscheid, met deze kou in mijn borst?

We houden het tot de lente vol met jou - in godsnaam, wacht!

Daar, vrolijk ouder wordend op onze leeftijd, zullen we ouder worden.

Ik ben je psycho, en jij bent Psyche - we zullen samen in paniek raken...

Babbel, beef, zwaai - een dans van licht vuur.

Mijn engel, mijn adem, hoe zal je zijn zonder mij?

Op de een of andere manier daar, zonder schelp, in de wind van jouw hoogten,

Waar een blad zich in een knop verstopte, en zelfs die knop zal nauwelijks redden!

Dat is genoeg, dat is genoeg, rustig aan!

Over de ijzeren rimpelingen van de daken,

Nadat ik een modderig raam eruit heb geslagen, zie ik dat je vliegt.

Mijn engel, mijn redding, wat herinner je je over mij,

In dit ijzige, pre-lente maart blauw?

Hoe leeg is mijn hol - dat waar je bij mij was!

In godsnaam, in godsnaam - wacht, vertraag, wacht ...