Vamonós - Tan Bionica

Media mañana en la ciudad y un tren que se va siempre

Ayer llovieron amuletos de la mala suerte

Hoy se prendieron lucecitas que se apagan siempre

Desaparece y aparece como vos la suerte

Todas las mañanas de mi vida me pregunto qué será de tus ojitos indecentes

Todas las tormentas y los soles que no salen, los olores y las flores de

septiembre

Un hechizo, brujería o venganza de la vida llega tarde y casi no se siente

Yo tengo recuerdo de tus dientes de diabla patoteando de mañana a la muerte

Cada sutileza de ayer se duplica y hace llenar

De mareos los otoños y nostalgias la ciudad

Yo no busco ayeres en hoy ni mañanas en un jamás

Los minutos se disfrazan de segundos

A mí nadie me dijo de vos

Pintaron los diablitos y yo

Y nuestros angelitos de Dios

Al borde bailaban, bailaban, bailaban con vos

Millones de ausencias sin voces escuchan lamentos antiguos de vidas pasadas

Ayer pensaba en qué lugar de mi memoria guardo tu espalda frente al arroyo de

alta Córdoba de La Cañada

Yo siento que vuelvo y enduro mis silencios

Yo no respondo por espantos ni por viejos tiempos

A mí nadie me dijo de vos

Tiramos una combinación

Tuvimos maravillas al sol

Rompimos el secreto con vos

A mí nadie me dijo de vos

Pintaron los diablitos y yo

Y nuestros angelitos de Dios

Al borde bailaban, bailaban, bailaban

A mí nadie me dijo de vos

Tiramos una combinación

Nos vamos y decimos hello

Comimos maravillas al sol

A mí nadie me dijo de vos

Een halve ochtend in de stad en een trein die altijd vertrekt

Gisteren regende het pechcharmes

Vandaag werden er kleine lichtjes aangestoken die altijd uitgaan

Het lot verdwijnt en lijkt op jou

Elke ochtend van mijn leven vraag ik me af wat er van je onfatsoenlijke kleine ogen zal worden

Alle stormen en zonnen die niet opkomen, de geuren en bloemen van

september

Een spreuk, hekserij of wraak van het leven komt laat en wordt nauwelijks gevoeld

Ik heb herinneringen aan je duivelse tanden die morgen dood trappen

Elke subtiliteit van gisteren verdubbelt en vult

De herfst van duizeligheid en de stad van nostalgie

Ik zoek niet naar gisteren in vandaag of morgen in een nooit

De minuten zijn vermomd als seconden

Niemand heeft me over jou verteld

Ze schilderden de kleine duivels en ik

En onze kleine engelen van God

Op de rand dansten, dansten, dansten ze met jou

Miljoenen stemloze afwezigen horen oude klaagzangen uit vorige levens

Gisteren dacht ik na over waar ik in mijn herinnering je rug voor de stroom van houd

hoog Córdoba de La Cañada

Ik voel dat ik terugkeer en mijn stiltes verhard

Ik antwoord niet voor angsten of voor oude tijden

Niemand heeft me over jou verteld

We gooien een combinatie

We hadden wonderen in de zon

We hebben het geheim met je gebroken

Niemand heeft me over jou verteld

Ze schilderden de kleine duivels en ik

En onze kleine engelen van God

Op de rand dansten, dansten, dansten

Niemand heeft me over jou verteld

We gooien een combinatie

We gaan en zeggen hallo

We aten wonderen in de zon

Niemand heeft me over jou verteld