La Ensalada - Tan Bionica

¿A dónde estás?

No te puedo hablar

Mi compañera dueña de mi voluntad

Mi mal de ojo, mi mentira, mi verdad, mi centro forward

Mirá que ando regulando medio mal

Y en Caballito no se gana nada más

Y mis amigos se perdieron en el bar, y en mi memoria

Princesita paraguaya

Yo no quiero que te vayas lejos de mí

Caminatas orientales, mis tormentas cerebrales

Más quiero escuchar de tu inocencia

Que estoy buscando al fondo de mí

Mirá que mal que no nos quedó tiempo para más

Y despertar, fue como despedirte a tiempo

A algún lugar de mi locura te quiero llevar

Estoy hablando bastante preciosa

Se puso mal y nos fuimos corriendo del bar

Volvió a gritar, me dijo que era un delincuente

Quiso llorar, después que me invitó a fumar

Quise probar sus cumbias mortales

Si la buscás no te preocupás

Si es infinita esta tristeza o es banal

Si es inventada esta locura o es mortal

O es mi cabeza

Yo siempre busco la manera de volar

Yo siempre sueño con la idea de escapar

Y estoy tratando de mí tanto no hablar

Y es imposible

Fuimos a comprar la muerte

Para vivir más ausentes, no aprendimos a respirar

Pero un día aprendiste y ahí nomás te despediste

Ahora, solo a lidiar con esta tristeza

Me está partiendo al medio, princesa

Mirá qué mal, qué triste desenlace mortal

Qué perdurar, qué rica pastillita fuerte

Qué voluntad, lo poco de tu humanidad

Estás salvándome todos los días

Qué rebelión lo que hace chico a este corazón

Qué maldición, me estoy quedando un poco solo

Igual deja, voy persiguiendo mi verdad

Es el principio de todo, princesa

Mirá qué mal, qué triste desenlace mortal

Qué perdurar, qué rica pastillita fuerte

Qué voluntad, lo poco de tu humanidad

Estás salvándome todos los días

Qué rebelión lo que hace chico a este corazón

Qué maldición, me estoy quedando un poco solo

Igual deja, voy persiguiendo mi verdad

Es el principio de todo, princesa

Waar ben je?

Ik kan niet met je praten

Mijn metgezel eigenaar van mijn testament

Mijn boze oog, mijn leugen, mijn waarheid, mijn spits

Kijk, ik regel half slecht

En in Caballito verdien je niets anders

En mijn vrienden verdwaalden in de bar, en in mijn geheugen

Paraguayaanse prinses

Ik wil niet dat je bij me weggaat

Oosterse wandelingen, mijn hersenstormen

Ik wil meer horen over je onschuld

Wat ik in het diepst van mezelf zoek

Kijk eens hoe erg we geen tijd hadden voor meer

En toen ik wakker werd, was het alsof ik op tijd afscheid nam

Ergens in mijn waanzin wil ik je meenemen

Ik heb het behoorlijk kostbaar

Het werd slecht en we renden de bar uit?

Hij schreeuwde opnieuw, vertelde me dat hij een crimineel was

Hij wilde huilen, nadat hij me had uitgenodigd om te roken

Ik wilde hun dodelijke cumbias proberen

Als je ernaar op zoek bent, maak je geen zorgen

Als dit verdriet oneindig is of banaal

Als deze waanzin is uitgevonden of is het dodelijk?

Of is het mijn hoofd

Ik zoek altijd naar de manier om te vliegen

Ik droom altijd van het idee om te ontsnappen

En ik doe zo mijn best om niet te praten

en het is onmogelijk

We gingen de dood kopen

Om meer afwezig te leven, leerden we niet ademen

Maar op een dag leerde je en toen zei je gewoon vaarwel

Nu alleen nog om met dit verdriet om te gaan

Het breekt me in tweeën, prinses

Kijk eens hoe erg, wat een trieste fatale afloop

Wat te verduren, wat een rijke sterke kleine pil

Wat zal, wat weinig van je menselijkheid?

Je redt me elke dag

Wat een rebellie maakt dit hart klein

Verdomme, ik word een beetje eenzaam

Ga gewoon weg, ik jaag op mijn waarheid

Het is het begin van alles, prinses

Kijk eens hoe erg, wat een trieste fatale afloop

Wat te verduren, wat een rijke sterke kleine pil

Wat zal, wat weinig van je menselijkheid?

Je redt me elke dag

Wat een rebellie maakt dit hart klein

Verdomme, ik word een beetje eenzaam

Ga gewoon weg, ik jaag op mijn waarheid

Het is het begin van alles, prinses