Перемены - Таисия Повалий

Перемены, мой друг, перемены в том краю, где тоска и печаль.

Милый ветер припал на колено и целует родимую даль.

Купола в позолоте, как прежде, серебрится январская ночь.

Все продам до последней одежды, но вернусь, я вернусь, лишь прошу мне помочь.

Я вернусь, я вернусь, лишь прошу мне помочь.

Припев:

Полю еще долго спать под морозами, солнце, роща, благодать, день березовый.

С сердцем сладостная дрожь не расстанется, ничего не унесешь, все останется.

Ничего не унесешь, все останется.

Будет день я над сонной травою полечу в свой заснеженный рай

И уткнусь я седой головою в твою чистую душу, мой край.

И забудется боль расставания, я найду свой потерянный след.

И умоюсь росой утром ранним словно не было, словно не было прожитых лет.

Словно не было, словно не было прожитых лет.

Припев:

Полю еще долго спать под морозами, солнце, роща, благодать, день березовый.

С сердцем сладостная дрожь не расстанется, ничего не унесешь, все останется.

Ничего не унесешь, все останется.

Перемены, мой друг, перемены в том краю, где тоска и печаль.

Милый ветер припал на колено и целует родимую даль.

Купола в позолоте, как прежде, серебрится январская ночь.

Все продам до последней одежды, но вернусь, я вернусь, лишь прошу мне помочь.

Я вернусь, я вернусь, лишь прошу мне помочь.

Припев:

Полю еще долго спать под морозами, солнце, роща, благодать, день березовый.

С сердцем сладостная дрожь не расстанется, ничего не унесешь, все останется.

Ничего не унесешь, все останется.

Полю еще долго спать под морозами, солнце, роща, благодать, день березовый.

С сердцем сладостная дрожь не расстанется, ничего не унесешь, все останется.

Ничего не унесешь, все останется.

Veranderingen, mijn vriend, veranderingen in dat land waar verlangen en verdriet zijn.

De zoete wind is op zijn knie gevallen en kust de inheemse afstand.

Koepels in verguldsel, zoals voorheen, de januarinacht is aan het verzilveren.

Ik zal alles verkopen tot de laatste kleren, maar ik zal terugkeren, ik zal terugkeren, ik vraag je alleen om me te helpen.

Ik kom terug, ik kom terug, vraag me gewoon om te helpen.

Refrein:

Ik zal een lange tijd slapen onder de vorst, de zon, het bos, de gratie, de berkendag.

Het zoete beven zal het hart niet scheiden, je neemt niets weg, alles blijft.

Je neemt niets weg, alles blijft.

Er komt een dag dat ik over het slaperige gras zal vliegen naar mijn besneeuwde paradijs

En ik zal mijn grijze hoofd begraven in je zuivere ziel, mijn land.

En de pijn van het afscheid zal worden vergeten, ik zal mijn verloren spoor vinden.

En ik zal me 's morgens vroeg wassen met dauw, alsof er geen jaren zijn, alsof er geen jaren zijn geleefd.

Het was alsof het niet bestond, alsof er geen jaren geleefd werden.

Refrein:

Ik zal een lange tijd slapen onder de vorst, de zon, het bos, de gratie, de berkendag.

Het zoete beven zal het hart niet scheiden, je neemt niets weg, alles blijft.

Je neemt niets weg, alles blijft.

Veranderingen, mijn vriend, veranderingen in dat land waar verlangen en verdriet zijn.

De zoete wind is op zijn knie gevallen en kust de inheemse afstand.

Koepels in verguldsel, zoals voorheen, de januarinacht is aan het verzilveren.

Ik zal alles verkopen tot de laatste kleren, maar ik zal terugkeren, ik zal terugkeren, ik vraag je alleen om me te helpen.

Ik kom terug, ik kom terug, vraag me gewoon om te helpen.

Refrein:

Ik zal een lange tijd slapen onder de vorst, de zon, het bos, de gratie, de berkendag.

Het zoete beven zal het hart niet scheiden, je neemt niets weg, alles blijft.

Je neemt niets weg, alles blijft.

Ik zal een lange tijd slapen onder de vorst, de zon, het bos, de gratie, de berkendag.

Het zoete beven zal het hart niet scheiden, je neemt niets weg, alles blijft.

Je neemt niets weg, alles blijft.