Доля - Таисия Повалий

До тебе прилетіла голубка сизокрила — та не я.

Про щастя говорила, крилами небо вкрила — та не я.

А я на жаль не сміла, тобі сказати: «милий, я твоя.»

Крізь посмішку щасливу дивилася сміливо — та не я.

Приспів:

А я не знала, того не знала, як буде, так і буде — все одно.

А я кохала, і вишивала сльозами мрії долі полотно.

Тебе шукала всюди, казали добрі люди: «Він не твій».

Я відповідь почула в тій пісні, що забула: «Він не твій».

Але вона розлюбить, вона тебе погубить — зрозумій.

Твоя душа заплаче — моя душа пробачить, милий мій.

Приспів:

А я не знала, того не знала, як буде, так і буде — все одно.

А я кохала, і вишивала сльозами мрії долі полотно.

А я не знала, того не знала, як буде, так і буде — все одно.

А я кохала, і вишивала сльозами мрії долі полотно.

Een blauwvleugelduif kwam naar je toe - maar ik niet.

Ze sprak over geluk, ze bedekte de lucht met haar vleugels - maar ik niet.

En ik durfde je helaas niet te zeggen: "schat, ik ben van jou."

Door een gelukkige glimlach keek ze stoutmoedig - maar ik niet.

Refrein:

En ik wist het niet, ik wist niet hoe het zal zijn, en het zal zijn - toch.

En ik hield van, en borduurde de tranen van de droom van het canvas van het lot.

Ik zocht je overal, goede mensen zeiden: "Hij is niet van jou."

Ik hoorde het antwoord in dat liedje dat ik was vergeten: "Hij is niet van jou."

Maar ze zal uit liefde vallen, ze zal je vernietigen - begrijp het.

Je ziel zal huilen - mijn ziel zal vergeven, mijn liefste.

Refrein:

En ik wist het niet, ik wist niet hoe het zal zijn, en het zal zijn - toch.

En ik hield van, en borduurde de tranen van de droom van het canvas van het lot.

En ik wist het niet, ik wist niet hoe het zal zijn, en het zal zijn - toch.

En ik hield van, en borduurde de tranen van de droom van het canvas van het lot.