Callous Souls - Sylosis

Taste the blood and spit

Out the clots

Lick your lips as the world

Begins to rot

And it‘s a fading world

That I want no input or part of

Our own reflections are

Sickening sights

There‘s no escaping what

We always try to hide

I am fortune‘s fool

The bitter fruit from the

Devil‘s table

I carry the weight of it all

And I‘ll drown with it

Crown of bones

Indistinguishable

Now succumb

Lest the reaper comes

Fear is a prison that floods

With doubt

As the waters rise accept

There will be no doubt

But we all drown

In our coffins

Anchors down

Inhale mistakes and breathe

Out the shame

Close your eyes as the

Blood begins to drain

I am fortune‘s fool

The bitter fruit from

The devil‘s table

Thirst the seclusion

I feel the silence like a warmth

Entombed I‘ll lay

With thorns on my grave

Face to the hardened stone

Lie still lest the reaper comes

Face to the hardened stone

Pluck out the decay from

The tree

To remove it‘s disease

I am an open book

Yet the pages are blank

Held at arms length

This is as close as you‘ll ever get

I am an open book

Yet the pages are blank

Try as you might to evoke

You will never know

Proef het bloed en spuug

uit de stolsels

Lik je lippen als de wereld

Begint te rotten

En het is een vervagende wereld

Waar ik geen invoer of een deel van wil

Onze eigen reflecties zijn

Ziekmakende bezienswaardigheden

Er is geen ontkomen aan wat?

We proberen ons altijd te verbergen

Ik ben een dwaas van het geluk

De bittere vrucht van de

Duivelstafel

Ik draag het gewicht van alles

En ik zal ermee verdrinken

Kroon van botten

Niet te onderscheiden

Nu bezwijken

Opdat de maaier niet komt

Angst is een gevangenis die overstroomt

met twijfel

Naarmate het water stijgt, accepteer je

Er zal geen twijfel zijn

Maar we verdrinken allemaal

In onze doodskisten

Ankers neer

Adem fouten in en adem in

uit de schaamte

Sluit je ogen als de

Bloed begint af te vloeien

Ik ben een dwaas van het geluk

De bittere vrucht van

De tafel van de duivel

Dorst de afzondering

Ik voel de stilte als een warmte

Begraven zal ik liggen

Met doornen op mijn graf

Gezicht op de geharde steen

Lig stil, anders komt de oogster

Gezicht op de geharde steen

Pluk het verval uit

De boom

Om zijn ziekte te verwijderen

Ik ben een open boek

Toch zijn de pagina's leeg

Op armlengte gehouden

Dit is zo dichtbij als je ooit zult krijgen

Ik ben een open boek

Toch zijn de pagina's leeg

Probeer zoals je zou willen oproepen

Je zal het nooit weten