Cycle of Suffering - Sylosis

Who’s tipped the scales against me?

The balance outweighed perpetually

Crushed by our own tombstones

And a harsh reality

And it washes over me again

The feeling of fire against cold skin

Awaiting the relief

But only finding penance

And there is no fighting for air

When there is no will

As there are no subtleties between foes

It’s so clear to see

As the blind belittle

Yet follow each other

Some of us were born to suffer

I’ve felt the waves of pain

Crashing against me

And with no sign of escape

It’s too overbearing

There’s an enveloping despair

And there are demons beneath our skin

You can’t point the finger unless

You’ve pointed it within

And no atonement

Can ease the inevitable

There’s something to be learned

As we connect to the unknown

I never saw the light

'Til I was already out of the dark

And when I thought I’d left it completely

The void dragged me back

An endless cycle of suffering

Wie heeft de weegschaal tegen mij doorgeslagen?

De balans woog altijd op

Verpletterd door onze eigen grafstenen

En een harde realiteit

En het overspoelt me ​​weer

Het gevoel van vuur tegen een koude huid

In afwachting van de opluchting

Maar alleen boete vinden

En er wordt niet om lucht gevochten

Wanneer er geen testament is

Omdat er geen subtiliteiten zijn tussen vijanden

Het is zo duidelijk om te zien

Als de blinde kleineren

Toch elkaar volgen

Sommigen van ons zijn geboren om te lijden

Ik heb de golven van pijn gevoeld

Crashen tegen mij

En zonder enig teken van ontsnapping

Het is te overheersend

Er is een omhullende wanhoop

En er zijn demonen onder onze huid

Je kunt niet met de vinger wijzen tenzij

Je hebt het naar binnen verwezen

En geen verzoening

Kan het onvermijdelijke verlichten

Er valt iets te leren

Als we verbinden met het onbekende

Ik heb nooit het licht gezien

'Tot ik al uit het donker was

En toen ik dacht dat ik het helemaal had achtergelaten

De leegte sleepte me terug

Een eindeloze cyclus van lijden