The Ascension - Sufjan Stevens

When I am dead and the light leaves my breast

Nothing to be told, nothing to confess

Let the record show what I couldn’t quite confess

For by living for myself, I was living for unrest

Then the evidence came back in a chariot of vindication

Something to behold, glorious in its path

But the prophecy fell back as it gave to me an invitation

Show them what is right, show them what is blessed

But now it strikes me far too late again

That I was asking far too much of everyone around me

And now it strikes me far too late again

That I should answer for myself as the Ascension falls upon me

So what should be said of a life that leaves its mess?

For once your life was sold it could never be possessed

You were selfishly as a continent, you were finally at your best

For you favored for yourself when selfishness was blessed

Then Cordelia came back in a chariot hallucination

Something to rejoice, glorious in its wrath

But the prophecy was a pantomime as it came to me in accusation

Show them what is right, show them what is best

But now it strikes me far too late again

That I was asking far too much of everyone around me

And now it strikes me far too late again

That I should answer for myself as the Ascension falls upon me

And now it frightens me, the thought against my chest

To think I was asking for a reason, explaining why everything’s a total mess

And now it frightens me, the dreams that I possess

To think I was acting like a believer, when I was just angry and depressed

And to everything, there is no meaning, a season of pain and hopelessness

I shouldn’t have looked for revelation, I should have resigned myself to this

I thought I could change the world around me, I thought I could change the

world for best

I thought I was called in convocation, I thought I was sanctified and blessed

But now it strengthens me to know the truth at last

That everything comes from consummation, and everything comes with consequence

And I did it all with exultation, while you did it all with hopelessness

Yes, I did it all with adoration, while you killed it off with all of your holy

mess

What now?

(What now?)

(What now?)

(What now?)

(What now?)

What now?

(What now?)

(What now?)

(What now?)

(What now?)

Als ik dood ben en het licht verlaat mijn borst

Niets te vertellen, niets te bekennen

Laat het record laten zien wat ik niet helemaal kon bekennen

Want door voor mezelf te leven, leefde ik voor onrust

Toen kwam het bewijs terug in een strijdwagen van rechtvaardiging

Iets om te aanschouwen, glorieus op zijn pad

Maar de profetie viel terug toen ze me een uitnodiging gaf

Laat ze zien wat juist is, laat ze zien wat gezegend is

Maar nu valt het me weer veel te laat op

Dat ik veel te veel vroeg van iedereen om me heen

En nu valt het me weer veel te laat op

Dat ik voor mezelf moet antwoorden als de hemelvaart op mij valt

Dus wat moet er worden gezegd van een leven dat zijn puinhoop achterlaat?

Want als je leven eenmaal is verkocht, kan het nooit meer in bezit worden genomen

Je was egoïstisch als een continent, je was eindelijk op je best

Want je begunstigd voor jezelf toen egoïsme werd gezegend

Toen kwam Cordelia terug in een wagenhallucinatie

Iets om zich te verheugen, glorieus in zijn toorn

Maar de profetie was een pantomime zoals het tot mij kwam in beschuldiging

Laat ze zien wat goed is, laat ze zien wat het beste is

Maar nu valt het me weer veel te laat op

Dat ik veel te veel vroeg van iedereen om me heen

En nu valt het me weer veel te laat op

Dat ik voor mezelf moet antwoorden als de hemelvaart op mij valt

En nu maakt het me bang, de gedachte tegen mijn borst

Om te denken dat ik om een ​​reden vroeg, om uit te leggen waarom alles een totale puinhoop is

En nu maakt het me bang, de dromen die ik bezit

Te denken dat ik me gedroeg als een gelovige, terwijl ik gewoon boos en depressief was

En voor alles is er geen betekenis, een seizoen van pijn en hopeloosheid

Ik had niet naar openbaring moeten zoeken, ik had me hierbij moeten neerleggen

Ik dacht dat ik de wereld om me heen kon veranderen, ik dacht dat ik de wereld kon veranderen

wereld voor het beste

Ik dacht dat ik in samenroeping was geroepen, ik dacht dat ik geheiligd en gezegend was

Maar nu sterkt het me om eindelijk de waarheid te kennen

Dat alles voortkomt uit voleinding, en alles komt met gevolgen

En ik deed het allemaal met opgetogenheid, terwijl jij het allemaal deed met hopeloosheid

Ja, ik deed het allemaal met aanbidding, terwijl jij het afslachtte met al je heilige

troep

Wat nu?

(Wat nu?)

(Wat nu?)

(Wat nu?)

(Wat nu?)

Wat nu?

(Wat nu?)

(Wat nu?)

(Wat nu?)

(Wat nu?)