Wenn Engel hassen - Subway To Sally

Als er aufstand an dem Morgen der sein letzter war

Schien die Sonne und die Vögel kreischten laut

Eine Woge von Verlangen stürzte über ihn

Und klebriger Tau bedeckte die Haut

Durch den aderblauen Himmel ging ein breiter Riss

Dunkle Wasser brachen über ihn herein

Eine unbekannte Macht erhob sich tief in ihm

Und mit einem Mal war ihm alles klar

Daß nichts mehr so wie gestern war

Wenn Engel hassen

Stürzen sie wie Steine aus dem Himmelszelt

Wenn Engel hassen

Fliegen sie als dunkle Vögel in die Welt

Wenn Engel hassen

Wandern sie als schwarzer Schatten der uns quält

Und nehmen Rache an den Menschen die gefallen sind wie sie

Als er aufbrach ließ er alles hinter sich zurück

Seine Schritte waren federleicht und frei

Unterm Mantel trug er einen kalten schwarzen Stahl

Er lächelte leis und summte dabei

Seine Hand gab sieben Menschen einen schnellen Tod

Bis ihn selber eine Kugel niederwarf

Wer ihn kannte sagte daß es seltsam war

Denn glücklicher hat man ihn nie gesehn

Der Glanz eines Engels war auf ihm zu sehn

Wenn Engel hassen

Stürzen sie wie Steine aus dem Himmelszelt

Wenn Engel hassen

Fliegen sie als dunkle Vögel in die Welt

Wenn Engel hassen

Wandern sie als schwarzer Schatten der uns quält

Und nehmen Rache an den Menschen die gefallen sind wie sie

Toen hij 's ochtends opstond, was dat zijn laatste

De zon scheen en de vogels schreeuwden luid

Een golf van verlangen overspoelde hem

En plakkerige dauw bedekte de huid

Een brede spleet liep door de aderblauwe lucht

Donkere wateren stroomden over hem heen

Een onbekende kracht rees diep in hem op

En ineens was hem alles duidelijk

Dat niets meer was als gisteren

Wanneer engelen haten

Ze vallen als stenen uit de hemel

Wanneer engelen haten

Vlieg de wereld in als donkere vogels

Wanneer engelen haten

Dwaal rond als een zwarte schaduw die ons kwelt

En wraak nemen op de mensen die vielen zoals zij

Toen hij wegging, liet hij alles achter

Zijn stappen waren licht als een veertje en vrij

Onder zijn jas droeg hij een koud zwart staal

Hij glimlachte zacht en neuriede

Zijn hand gaf zeven mensen een snelle dood

Totdat een kogel hem zelf neersloeg

Degenen die hem kenden zeiden dat het vreemd was

Omdat je hem nog nooit zo gelukkig hebt gezien

De pracht van een engel was op hem te zien

Wanneer engelen haten

Ze vallen als stenen uit de hemel

Wanneer engelen haten

Vlieg de wereld in als donkere vogels

Wanneer engelen haten

Dwaal rond als een zwarte schaduw die ons kwelt

En wraak nemen op de mensen die vielen zoals zij