Tag der Rache - Subway To Sally

Wenn einst der Himmel tobend, brüllend, rasend

Die Städte peitschend und das Meer zerblasend

Auf Erden wütet ohne Sinn und Segen

Dann stell ich mich dem Strafgericht entgegen

Wenn plötzlich alles, was die Augen sahen

Zu Staub zerfällt, weil schwarze Reiter nahen

Wenn Menschenwerke fallen und versinken

Dann werd ich ihnen schon von weitem winken

Dies irae, dies illa

Solvet saeclum in favilla

(Tag des Zornes, jener Tag

Wird die Welt zu Asche zerfallen lassen)

Dann stürzt auf uns ein Heer mit grellem Lachen

Und bläst zur Rache an dem kranken, schwachen

Und ach so jämmerlichen Erdentreiben

Zur Reinigung von Menscherbärmlichkeiten

Ich werd nicht winseln und um Gnade flehen

Nicht auf dem Boden kriechen sondern stehen

Der Richter wird sich feierlich erheben

Dann zeigt sich was es wert war — dieses Leben

Dies irae, dies illa

Solvet saeclum in favilla

Als de lucht eens raasde, brullde, raasde

De steden geselen en de zee opblazen

Woedt op aarde zonder betekenis en zegen

Dan sta ik voor de strafrechter

Als plotseling alles wat de ogen zagen

Afbrokkelend tot stof omdat Black Riders naderen

Wanneer menselijke werken vallen en zinken

Dan zal ik van een afstand naar ze zwaaien

Deze irae, deze illa

Solvet saeclum in favilla

(Dag van Toorn, die dag)

Zal de wereld tot as doen afbrokkelen)

Dan stormt een leger luid lachend op ons af

En neemt wraak op de zieke, zwakken

En oh zo ellendige aardse driften

Om menselijke ellende te zuiveren

Ik zal niet zeuren en om genade smeken

Kruip niet op de grond, ga staan

De rechter zal plechtig opstaan

Dan laat het zien wat het waard was - dit leven

Deze irae, deze illa

Solvet saeclum in favilla