A Salty Dog - Styx

'all hands on deck, we’ve run afloat!

' I heard the captain cry

'explore the ship, replace the cook: let no one leave alive!

'

Across the straits, around the horn: how far can sailors fly?

A twisted path, our tortured course, and no one left alive

We sailed for parts unknown to man, where ships come home to die

No lofty peak, nor fortress bold, could match our captain’s eye

Upon the seventh seasick day we made our port of call

A sand so white, and sea so blue, no mortal place at all

We fired the gun, and burnt the mast, and rowed from ship to shore

The captain cried, we sailors wept: our tears were tears of joy

Now many moons and many junes have passed since we made land

A salty dog, this seaman’s log: your witness my own hand

'alle hens aan dek, we zijn overeind gebleven!

' Ik hoorde de kapitein huilen

'verken het schip, vervang de kok: laat niemand levend vertrekken!

'

Over de zeestraat, om de hoorn: hoe ver kunnen zeelieden vliegen?

Een kronkelend pad, onze gekwelde koers, en niemand meer levend

We zeilden naar delen die de mens niet kent, waar schepen thuiskomen om te sterven

Geen hoge piek, noch fort gewaagd, kon tippen aan het oog van onze kapitein

Op de zevende zeezieke dag maakten we onze aanloophaven

Een zand zo wit en een zee zo blauw, helemaal geen sterfelijke plek

We vuurden het kanon af en verbrandden de mast en roeiden van het schip naar de kust

De kapitein huilde, wij zeilers huilden: onze tranen waren tranen van vreugde

Nu zijn er veel manen en veel juni verstreken sinds we land hebben gemaakt

Een zoute hond, het logboek van deze zeeman: uw getuige mijn eigen hand