A Moment of Violence - Streetlight Manifesto

i never did lose a battle

but i’m feeling further from the end of war

deplore

ignored

and rarely ever self assured

why does it seem like the ones who have everything have nothing inside?

they have nothing inside

i don’t sleep anymore

i gave it up because what we do is enough

and now they’re calling out our bluffs

have you done a single thing for someone else?

or do you take take take until your belly is stuffed?

how long do you think you can go before you lose it all?

before they call you bluff and watch you fall?

i don’t know but i’d like to think i had control

at some point but i let it go and lost my soul

sit tight but the revolution’s years away

i’m losing faith and i’m running low on things to say

so i guess i have no choice but to regurgitate

the tired anthem of a loser and a hypocrite

oh!

to have died that night i realized it wouldn’t last!

our days were numbered and the reaper tipped the hourglass

the final mayday of our sinking ship had come and passed

oh!

to the west, you don’t know what it is you’re running from

and everybody’s laughing loud

your last chance to make your mother and father proud

ik heb nog nooit een gevecht verloren

maar ik voel me verder van het einde van de oorlog

betreuren

buiten beschouwing gelaten

en zelden zelfzeker

waarom lijkt het alsof degenen die alles hebben niets van binnen hebben?

ze hebben niets van binnen

ik slaap niet meer

ik gaf het op omdat wat we doen genoeg is

en nu roepen ze onze blufs uit

heb je iets voor iemand anders gedaan?

of neem je nemen tot je buik gevuld is?

hoe lang denk je dat je kunt gaan voordat je alles kwijt bent?

voordat ze je bluffen noemen en je zien vallen?

ik weet het niet, maar ik zou graag denken dat ik de controle had

op een gegeven moment, maar ik liet het gaan en verloor mijn ziel

blijf zitten, maar de revolutie is nog jaren weg

ik verlies mijn vertrouwen en ik heb bijna geen dingen meer te zeggen

dus ik denk dat ik geen andere keus heb dan te braken

het vermoeide volkslied van een loser en een hypocriet

oh!

om die nacht te zijn gestorven, realiseerde ik me dat het niet zou duren!

onze dagen waren geteld en de maaier heeft de zandloper getipt

de laatste mayday van ons zinkend schip was gekomen en voorbij

oh!

naar het westen, je weet niet waar je vandaan vlucht

en iedereen lacht hard

je laatste kans om je vader en moeder trots te maken