Captivity - sToa

Caged in old woods, whose reverend echoes wake

When the hern screams along the distant lake

Her little heart oft flutters to be free

Oft sighs to turn the unrelenting key

In vain the nurse that rusted relic wears

Nor moved by gold — nor to be moved by tears;

And terraced walls their black reflection throw

On the green-mantled moat that sleeps below

(Samuel Rogers)

Gekooid in oude bossen, waarvan de eerwaarde echo's wakker maakt

Wanneer de hern schreeuwt langs het verre meer

Haar kleine hartje fladdert vaak om vrij te zijn

Vaak zuchten om de niet-aflatende sleutel om te draaien

Tevergeefs de verpleegster die verroeste relikwie draagt

Noch bewogen door goud — noch bewogen te worden door tranen;

En terrasvormige muren die hun zwarte reflectie werpen

Op de gracht met groene mantel die eronder slaapt

(Samuël Rogers)