Won't Give Up - Stephen Simmonds

Tired bones on my way home

I long to go beyond this space and time

Can’t justify this marathon not anymore

I feel so alone, feel so alone

It’s like everything collides, nothing’s aligned

And no one knows it more than I

Burt the next and this life must go on

I won’t give up

It hurts but I don’t feel a thing at all

With dirty knuckles burning eyes I’ll kiss the flames and die for your love

A hollow place the longest moment

My face can feel the earth this must be ground

And if I didn’t feel before, I’m feeling it now

Oh how I miss you, oh I miss you

And what I wouldn’t do for time undone

Another hour spent with you

I’ll live for that time and so I

Won’t give up…

Vermoeide botten op weg naar huis

Ik verlang ernaar om verder te gaan dan deze ruimte en tijd

Kan deze marathon niet meer rechtvaardigen

Ik voel me zo alleen, voel me zo alleen

Het is alsof alles botst, niets is uitgelijnd

En niemand weet het beter dan ik

Burt de volgende en dit leven moet doorgaan

Ik geef niet op

Het doet pijn, maar ik voel helemaal niets

Met vuile knokkels brandende ogen zal ik de vlammen kussen en sterven voor jouw liefde

Een holle plaats het langste moment

Mijn gezicht kan de aarde voelen, dit moet gemalen zijn

En als ik me niet eerder voelde, voel ik het nu

Oh wat mis ik je, oh ik mis je

En wat ik niet zou doen als de tijd ongedaan is gemaakt

Weer een uurtje met jou doorgebracht

Ik zal voor die tijd leven en dus ik

Zal niet opgeven...