I Dream of Jeanie with the Light Brown Hair - Stephen Foster, Al Jolson

I dream of Jeannie with the light brown hair

Borne, like a vapor, on the summer air

I see her tripping where the bright streams play

Happy as the daisies that dance on her way

Many were the wild notes her merry voice would pour

Many were the blithe birds that warbled them o’er

Oh!

I dream of Jeannie with the light brown hair

Floating, like a vapor, on the soft, summer air

I long for Jeannie with the day dawn smile

Radiant in gladness, warm with winning guile

I hear her melodies, like joys gone by

Sighing round my heart o’er the fond hopes that die

Sighing like the night wind and sobbing like the rain

Wailing for the lost one that comes not again

Oh!

I long for Jeannie, and my heart bows low

Never more to find her where the bright waters flow

I sigh for Jeannie, but her light form strayed

Far from the fond hearts round her native glade

Her smiles have vanished and her sweet songs flown

Flitting like the dreams that have cheered us and gone

Now the nodding wild flowers may wither on the shore

While her gentle fingers will cull them no more

Oh!

I sigh for Jeannie with the light brown hair

Floating like a vapor, on the soft summer air

Ik droom van Jeannie met het lichtbruine haar

Gedragen, als een damp, op de zomerlucht

Ik zie haar struikelen waar de heldere streams spelen

Blij als de madeliefjes die dansen op haar manier

Veel waren de wilde tonen die haar vrolijke stem zou uitgieten

Velen waren de vrolijke vogels die hen o'er . kwelden

Oh!

Ik droom van Jeannie met het lichtbruine haar

Drijvend, als een damp, op de zachte zomerlucht

Ik verlang naar Jeannie met de dag-dageraadglimlach

Stralend van blijdschap, warm van winnend bedrog

Ik hoor haar melodieën, zoals vervlogen vreugden

Zuchtend om mijn hart o'er de dierbare hoop die sterft

Zuchtend als de nachtwind en snikkend als de regen

Huilend om de verlorene die niet meer komt

Oh!

Ik verlang naar Jeannie, en mijn hart buigt diep

Nooit meer om haar te vinden waar het heldere water vloeit

Ik zucht om Jeannie, maar haar lichte vorm dwaalde af

Ver van de dierbare harten rond haar inheemse open plek

Haar glimlach is verdwenen en haar lieve liedjes zijn gevlogen

Fladderend als de dromen die ons hebben opgevrolijkt en zijn verdwenen

Nu kunnen de knikkende wilde bloemen verwelken aan de kust

Terwijl haar zachte vingers ze niet meer zullen ruimen

Oh!

Ik zucht voor Jeannie met het lichtbruine haar

Drijvend als een damp, op de zachte zomerlucht