Sunday Supplement - Stephen Duffy, The Lilac Time

In the summer and her pinafore

She thought she’d love for ever more

How soon things sour

Past the bewitching hour she finds

Herself in Winter deep inside her coat

The past is just an anecdote

She can’t forget for it’s her alphabet of time

Will there be a war

Will she die or will she know

And find the pain of youth still shows?

Like Mary Tyler-Moore

She stares across the yawning tide

Out of love and terrified

In the Sunday colour magazine

She reads a line and then she dreams

Of what she’ll do

When she leaves you again

She knows that home was once a wild unknown

As always her own chaperone

Catch the bus from wilderness or to

Hold on tight, catch that bus

Fares please, ding ding ding

In de zomer en haar schort

Ze dacht dat ze voor altijd meer zou liefhebben

Hoe snel dingen zuur?

Voorbij het betoverende uur dat ze vindt

Zelf in de winter diep in haar jas

Het verleden is slechts een anekdote

Ze kan het niet vergeten, want het is haar alfabet van de tijd

Komt er een oorlog?

Zal ze sterven of zal ze het weten?

En vind je de pijn van de jeugd nog steeds terug?

Zoals Mary Tyler-Moore

Ze staart over het gapende tij

Uit liefde en doodsbang

In het zondagse kleurenmagazine

Ze leest een regel en dan droomt ze

Van wat ze zal doen

Als ze je weer verlaat

Ze weet dat haar huis ooit een wilde onbekende was

Zoals altijd haar eigen chaperonne

Neem de bus vanuit de wildernis of naar

Hou je vast, pak die bus

Tarieven alstublieft, ding ding ding