В хрустальном замке - Стелла Джанни

В хрустальном замке пыль да паутина,

Мой друг Пьерро побрел в ночной

трактир,

И пестрые лохмотья Арлекино

Висят в гримерной стертые до дыр.

Когда мой трон накрыт вуалью кружев,

Наедине с собой, найдя предлог,

Латаю я потрепаную душу, —

В ответе я за каждый лоскуток.

А замок мой не плох, -я это знаю, знаю,

Не пряча чувст за мишурой, —

Я душу жемчугами залатаю,

Чтобы любить и быть собой.

In het kristallen kasteel is stof en spinnenwebben,

Mijn vriend Pierro dwaalde de nacht in

taverne,

En kleurrijke flarden van Harlequin

Uitgeput tot gaten hangen ze in de kleedkamer.

Wanneer mijn troon gesluierd is met kant

Alleen met mezelf, een excuus vindend,

Ik ben mijn gehavende ziel aan het oplappen,

Als reactie daarop ben ik voor elke snipper.

En mijn kasteel is niet slecht - ik weet het, ik weet het,

Geen gevoelens verbergen achter klatergoud, -

Ik zal mijn ziel patchen met parels,

Om lief te hebben en jezelf te zijn.