Русь - Стас Михайлов

То ли было, то ли будет так, я пророчить не берусь,

Встанешь ты с колен побитая, неприкаянная Русь.

Ох, страна моя бедовая, в голос хочется рыдать.

Поднимайся моя Родина!

Нам не время умирать.

Ополчились да оскалились за кордоном холуи,

Как шакалы лают издали, знать: боятся нас они.

Помнят, как не раз вставала ты под кресты и образа.

Ой!

Как бежали окаянные, страха полные глаза.

Не пытайтесь и не пробуйте приближаться к нам с мечом,

Полетят все Ваши головы с благословения икон.

Не сломить Вам душу русскую никогда и никому,

Ведь она частица Божия и подвластна лишь ему.

Так что копья прочь, и руки прочь!

Вам Россию не понять,

Где за честь сложить за друга голову и за Христа с улыбкой умирать!

Где за честь сложить за друга голову и за Христа с улыбкой умирать!

Of het zo was, of zo zal zijn, ik durf niet te profeteren,

Je zult van je knieën opstaan, geslagen, rusteloos Rusland.

Oh, mijn arme land, ik wil het hardop uitschreeuwen.

Sta op mijn vaderland!

We hebben geen tijd om te sterven.

Ze namen de wapens op en ontblootten hun tanden achter de cordon lakeien,

Zoals jakhalzen van verre blaffen, weet: ze zijn bang voor ons.

Ze onthouden hoe vaak je onder kruisen en iconen bent gestaan.

Au!

Hoe vervloekte, met angst vervulde ogen vluchtten.

Probeer niet en probeer ons niet te benaderen met een zwaard,

Al je hoofden zullen vliegen met de zegen van de pictogrammen.

Nooit en niemand zal je Russische ziel breken,

Ze is tenslotte een deeltje van God en is alleen aan hem onderworpen.

Dus speren af, en handen af!

Je begrijpt Rusland niet

Waar leg je voor eer je hoofd neer voor een vriend en sterf voor Christus met een glimlach!

Waar leg je voor eer je hoofd neer voor een vriend en sterf voor Christus met een glimlach!