Нежданная любовь - Стас Михайлов

Как жаль что мы не встретились с тобой немного раньше,

Сумели мы вдруг друга уберечь от глупой фальши,

Я б защитил тебя своим теплом от зимней стужи,

Ведь без тебя мне этот грешный мир совсем не нужен.

Пришла моя нежданная любовь, пришла как белый день.

Ты в жизни стала радостью моей и болью ты моей.

И среди сотен тысяч разных глаз твои я отыщу,

Что б никогда тебя не потерять прижму не отпущу.

Что б никогда тебя не потерять прижму не отпущу.

Как жаль что мы на разных берегах, зимой и летом,

Встречали свой рассвет и свой закат под разным небом.

И были наши ночи не с другим и не с другою.

Я рад что в годы лучшие свои теперь с тобою.

Пришла моя нежданная любовь, пришла как белый день.

Ты в жизни стала радостью моей и болью ты моей.

И среди сотен тысяч разных глаз твои я отыщу,

Что б никогда тебя не потерять прижму не отпущу.

Wat jammer dat we je niet wat eerder hebben ontmoet,

We zijn er plotseling in geslaagd om elkaar te redden van stomme leugens,

Ik zou je beschermen met mijn warmte tegen de winterkou,

Zonder jou heb ik deze zondige wereld immers helemaal niet nodig.

Mijn onverwachte liefde kwam, het kwam als een witte dag.

Je bent mijn levensvreugde geworden en je bent mijn pijn.

En tussen honderdduizenden verschillende ogen zal ik de jouwe vinden,

Zodat ik je nooit verlies, ik zal vasthouden en niet loslaten.

Zodat ik je nooit verlies, ik zal vasthouden en niet loslaten.

Wat jammer dat we aan verschillende kusten zijn, in de winter en in de zomer,

We ontmoetten onze zonsopgang en zonsondergang onder verschillende luchten.

En onze nachten waren niet met een ander en niet met een ander.

Ik ben blij dat ik in mijn beste jaren nu bij jou ben.

Mijn onverwachte liefde kwam, het kwam als een witte dag.

Je bent mijn levensvreugde geworden en je bent mijn pijn.

En tussen honderdduizenden verschillende ogen zal ik de jouwe vinden,

Zodat ik je nooit verlies, ik zal vasthouden en niet loslaten.