Покаяние - Стас Михайлов

О, сколько можно суд вершить

Осатанелою толпою

Над той, где сорок сороков стоит с протянутой рукою?

Над той, где сорок сороков стоит с протянутой рукою?

Отчизна бедная моя,

Как я хочу, чтоб ты восстала

Из пепла, боли и руин,

Чтоб не боялась, не дрожала.

Чтобы величие твое

Не показным лишь было только.

Кругом измена и обман, паденье нравов видеть больно.

Кругом измена и обман, паденье нравов видеть больно.

В круговороте бытия,

Средь неустройства и разлада

За ширмой прячется чума, зовет к себе на пир разврата.

За ширмой прячется чума, зовет к себе на пир разврата.

Когда не будем знать, кто мы,

Своих корней и своих предков,

То пепсикольная страна

Сожрет нас мигом, без объедков.

Они и так, как злые псы

С слюной, текущею из пасти

Стоят у наших рубежей,

Скулят и лязгают от счастья.

От предвкушения того,

Что ты оплот последний христианства,

И что ты не будешь никогда

Грозой всемирного пространства.

Однажды мы, предав царя,

Должны покаяться пред Богом!

Мы, преступив закон небес,

В миг стали изгнанным народом.

Пора покаяться, понять:

Мы предавать уже не можем,

Мы все стоим у той черты, ступив во тьму, мы в свет не вхожи.

Мы все стоим у той черты, ступив во тьму, мы в свет не вхожи.

О, сколько можно суд вершить

Осатанелою толпою

Над той, где сорок сороков стоит с протянутой рукою?

Над той, где сорок сороков стоит с протянутой рукою.

Oh, hoeveel kun je beoordelen?

hondsdolle menigte

Boven die waar veertig eksters met uitgestoken hand staan?

Boven die waar veertig eksters met uitgestoken hand staan?

Mijn arme vaderland

Hoe ik wil dat je opstaat

Van as, pijn en ruïnes,

Om niet bang te zijn, niet te beven.

Zodat uw grootheid

Alleen was het niet opzichtig.

Verraad en bedrog zijn overal, het doet pijn om een ​​achteruitgang van de moraal te zien.

Verraad en bedrog zijn overal, het doet pijn om een ​​achteruitgang van de moraal te zien.

In de cyclus van het leven

Te midden van wanorde en onenigheid

Een plaag verschuilt zich achter een scherm en roept op tot een feest van losbandigheid.

Een plaag verschuilt zich achter een scherm en roept op tot een feest van losbandigheid.

Wanneer we niet weten wie we zijn

Hun wortels en hun voorouders,

Dat is een pepsicolous land

Zal ons onmiddellijk verslinden, zonder restjes.

Ze zijn als boze honden

Met speeksel dat uit de mond stroomt

Ze staan ​​aan onze grenzen,

Ze janken en kletteren van geluk.

Van de anticipatie op

Dat jij het laatste bolwerk van het christendom bent,

En dat zul je nooit

Onweersbui van de wereldruimte.

Op een dag verraden wij de koning,

We moeten ons bekeren voor God!

Wij, die de wet van de hemel overtreedt,

In een oogwenk werden ze een verbannen volk.

Het is tijd om je te bekeren, begrijp:

We kunnen niet langer verraden

We staan ​​allemaal op die lijn, we zijn in de duisternis gestapt en gaan het licht niet binnen.

We staan ​​allemaal op die lijn, we zijn in de duisternis gestapt en gaan het licht niet binnen.

Oh, hoeveel kun je beoordelen?

hondsdolle menigte

Boven die waar veertig eksters met uitgestoken hand staan?

Boven die waar veertig eksters met uitgestoken hand staan.