На крыльях любви - Стас Михайлов

Распустились под небом цветы, воды вешние смыли следы.

Той любви, что когда-то была безответной.

Нас морозила долго зима на пороге подруга весна

И измученный холодом мир станет светлым.

Припев:

Я соберу полевые цветы, к тебе по небу на крыльях любви.

Меня прими и прошу, обними, согрей мне сердце от вечного снега.

Среди ненастья и злых холодов, нас согревает наша любовь.

Мы потерялись, но встретились вновь, как две снежинки вчерашнего снега.

Сколько дней и ночей без тебя, сердце в муках томилось, любя.

И зачем приходил тот закат за рассветом.

Знаю в прошлом все грустные дни, мы с тобой на пороге любви

И нам мир улыбается вновь ярким светом.

Припев:

Я соберу полевые цветы, к тебе по небу на крыльях любви.

Меня прими и прошу, обними, согрей мне сердце от вечного снега.

Среди ненастья и злых холодов, нас согревает наша любовь.

Мы потерялись, но встретились вновь, как две снежинки вчерашнего снега.

Припев:

Я соберу полевые цветы, к тебе по небу на крыльях любви.

Меня прими и прошу, обними, согрей мне сердце от вечного снега.

Среди ненастья и злых холодов, нас согревает наша любовь.

Мы потерялись, но встретились вновь, как две снежинки вчерашнего снега.

Как две снежинки вчерашнего снега.

Bloemen bloeiden onder de hemel, bronwater spoelde de sporen weg.

De liefde die ooit onbeantwoord was.

We waren voor een lange tijd bevroren door de winter op de drempel van een vriend van de lente

En de wereld, gekweld door kou, zal helder worden.

Refrein:

Ik zal wilde bloemen voor je verzamelen langs de hemel op de vleugels van liefde.

Accepteer me en vraag, knuffel me, verwarm mijn hart van de eeuwige sneeuw.

Te midden van slecht weer en onheilspellende kou, verwarmt onze liefde ons.

We waren verdwaald, maar kwamen elkaar weer tegen, als twee sneeuwvlokken van de sneeuw van gisteren.

Hoeveel dagen en nachten zonder jou, kwijnde mijn hart weg van pijn, liefdevol.

En waarom kwam die zonsondergang na zonsopgang?

Ik ken in het verleden alle droevige dagen, jij en ik staan ​​op de drempel van liefde

En de wereld lacht ons weer toe met fel licht.

Refrein:

Ik zal wilde bloemen voor je verzamelen langs de hemel op de vleugels van liefde.

Accepteer me en vraag, knuffel me, verwarm mijn hart van de eeuwige sneeuw.

Te midden van slecht weer en onheilspellende kou, verwarmt onze liefde ons.

We waren verdwaald, maar kwamen elkaar weer tegen, als twee sneeuwvlokken van de sneeuw van gisteren.

Refrein:

Ik zal wilde bloemen voor je verzamelen langs de hemel op de vleugels van liefde.

Accepteer me en vraag, knuffel me, verwarm mijn hart van de eeuwige sneeuw.

Te midden van slecht weer en onheilspellende kou, verwarmt onze liefde ons.

We waren verdwaald, maar kwamen elkaar weer tegen, als twee sneeuwvlokken van de sneeuw van gisteren.

Als twee sneeuwvlokken van de sneeuw van gisteren.