Swatch - Stadio

Guardo ancora l’ora sul quadrante dello Swatch

Darle un altro quarto d’ora, o andare via

Gente usciva a branchi dalle scale del metrò

Ma in quei visi in fuga lui, cercava quello suo

L’unica cosa che potesse dare un senso al freddo

E al giorno, e a quell’inverno

Bella e accesa in viso, d’improvviso lei arrivò

Come fosse apparsa per magia

E radiosa spense ogni protesta e lo baciò

E abbracciati andarono, parlando tutti e due

Di amici e dischi e di vacanze di Natale

Io mi sentii quasi male, guardandoli andare

Ed invidiai il loro incontro, quel tutto da fare

Tutto quel tempo davanti, e quel loro sperare, e l’incoscienza orgogliosa della

loro età

E mi venne in mente, come un pugno quando anch’io

Aspettavo appeso ad un angolo una lei

E quando arrivava mi sentivo come un Dio

E abbracciati e persi si parlava tutti e due

Uno sull’altro, degli esami e di Natale

E di un poeta geniale, un film sperimentale, e ci sembrava che niente potesse

finire

Come se il tempo davanti, dovesse durare, fino alla linea incosciente della

loro età

Che ho perduta, che mi è scivolata

Che cosa fai ora?

ragazza abbracciata

A me, ai dogmi andati, e una strada bagnata

Diversa è la stessa della loro età

E mi trovai a camminare, nel freddo invernale

E mi rinchiusi alla gola, giaccone normale

E poi tirai su le spalle, e ghignai sul Natale

Giocando col bene e il male, che sò in ogni età

Che devi andare, ma lascia che cammini

L’età deve passare, ma lascia che sconfini

Poi, tiro sù le spalle, e ghigno sul Natale

Giocando col bene e il male che sò in ogni età

Che devi andare, ma lascia che cammini

L’età deve passare, ma lascia che sconfini

Poi, tiro sù le spalle, e ghigno sul Natale

Giocando col bene e il male che sò in ogni età

L’età che deve andare, ma lascia che cammini

L’età deve passare, ma lascia che sconfini

Poi, tiro sù le spalle, e ghigno sul Natale

Giocando col bene e il male che sò in ogni età

Ik kijk nog steeds naar de tijd op de Swatch-wijzerplaat

Geef haar nog een kwartier, of ga weg

Mensen kwamen massaal naar buiten vanaf de metrotrap

Maar in die vluchtende gezichten zocht hij de zijne

Het enige dat de kou zou kunnen begrijpen

En naar de dag, en naar die winter

Mooi en helder in het gezicht, plotseling arriveerde ze

Alsof ze door magie was verschenen

En stralend doofde ze alle protesten en kuste hem

En ze omhelsden elkaar, beiden pratend

Van vrienden en platen en van kerstvakantie

Ik voelde me bijna slecht om ze te zien gaan

En ik benijdde hun ontmoeting, dat alles te doen was

Al die tijd die voor ons ligt, en hun hoop, en de trotse bewusteloosheid van...

hun leeftijd

En het kwam in me op, als een vuist toen ik ook

Ik wachtte op een lei die in een hoek hing

En toen het kwam, voelde ik me een God

En omarmd en verloren, we praatten allebei

De een aan de andere, examens en kerst

Het is een briljante dichter, een experimentele film, en het leek ons ​​dat niets dat kon

finish

Alsof de komende tijd zou duren, tot aan de onbewuste lijn van de...

hun leeftijd

Die ik heb verloren, die me is ontglipt

Wat doe je nu?

omhelsde meid

Voor mij zijn de dogma's weg, en een natte weg

Anders is hetzelfde als hun leeftijd

En ik merkte dat ik liep, in de winterkou

En ik sloot mezelf op in de keel, normale jas

En toen haalde ik mijn schouders op en grijnsde over Kerstmis

Spelen met goed en kwaad, dat ken ik op elke leeftijd

Dat je moet gaan, maar laat me lopen

Leeftijd moet voorbij gaan, maar laat het kruisen

Dan haal ik mijn schouders op en grijns over Kerstmis

Spelen met het goede en het slechte dat ik op elke leeftijd ken

Dat je moet gaan, maar laat me lopen

Leeftijd moet voorbij gaan, maar laat het kruisen

Dan haal ik mijn schouders op en grijns over Kerstmis

Spelen met het goede en het slechte dat ik op elke leeftijd ken

De leeftijd die moet gaan, maar laat het lopen

Leeftijd moet voorbij gaan, maar laat het kruisen

Dan haal ik mijn schouders op en grijns over Kerstmis

Spelen met het goede en het slechte dat ik op elke leeftijd ken