La Ragazza Col Telefonino - Stadio

Lei piangeva adagio

col telefonino in mano

intanto il treno correva

rapido verso Milano

Il cielo d’ottobre era perso

dentro a un gran sole d’aprile

e la pianura padana

giovane sembravadormire

Lei era bella e leggera

bionda e neri gli occhiali

ogni tanto parlava

piangeva e stringeva i giornali

Poche parole ho udito

col suono di un vero dolore

«tu, che non torno, lo sai

mai, mai pi?

torno, pi?

mai

torno, pi?

mai»

Per lei era tutto perduto

mentre Milano vicina

non la lasciava sperare

e non dava pi?

aiuto

Come pu?

cambiare la vita

anche una breve parola

«mai pi?

torno, pi?

mai»

mare e tempesta in gola

Poche parole ho udito

col suono di un vero dolore

«tu, che non torno, lo sai

mai, mai pi?

torno, pi?

mai

Poche parole ho udito

col suono di un vero dolore

«tu, che non torno, lo sai

mai, mai pi?

torno, pi?

mai

torno, pi?

mai».

Il treno?

arrivato a Milano

e io l’ho vista che andava

sola senza guardare

stretto il telefono in mano.

Intanto la luce calava

in compagnia della sera

poi fra la gente confusa

non ho pi?

visto dov’era.

Ze huilde langzaam

met mobiele telefoon in de hand

ondertussen reed de trein

snel naar Milaan

De oktoberhemel was verloren

binnen een geweldige aprilzon

en de Po-vallei

jonge man leek te slapen

Ze was mooi en licht

blonde en zwarte bril

af en toe praatte hij

ze huilde en hield de kranten vast

Weinig woorden die ik heb gehoord

met het geluid van echte pijn

"Jij, die niet terugkomt, weet je"

nooit, nooit meer?

Ik ga terug, meer?

nooit

Ik ga terug, meer?

nooit"

Voor haar was het allemaal verloren

terwijl Milaan dichtbij is

hij liet haar niet hopen

en niet meer gegeven?

Helpen

Hoe kan hij?

verander je leven

zelfs een kort woord

"Nooit meer?

Ik ga terug, meer?

nooit"

zee en storm in de keel

Weinig woorden die ik heb gehoord

met het geluid van echte pijn

"Jij, die niet terugkomt, weet je"

nooit, nooit meer?

Ik ga terug, meer?

nooit

Weinig woorden die ik heb gehoord

met het geluid van echte pijn

"Jij, die niet terugkomt, weet je"

nooit, nooit meer?

Ik ga terug, meer?

nooit

Ik ga terug, meer?

nooit".

De trein?

aangekomen in Milaan

en ik zag haar gaan

alleen zonder te kijken

Ik hield de telefoon in mijn hand.

Ondertussen ging het licht uit

in het gezelschap van de avond

dan tussen verwarde mensen

Ik heb niet meer?

gezien waar het was.