Исповедь - ST

Истина в вине, и когда чаша испита до дна,

Моя вена остается болью.

Слова ложатся на перину листа,

Чистого мыслями.

Исповедь у иконы священного образа,

Проза — не моя стезя.

Рифма, поэзия, она ли тебе, брат, нужна?

Нам дана одна жизнь.

И прожить её надо так,

Чтобы было потом кому лить слёзы.

Солёными каплями падали,

На венок свеже сорванных трав.

Я не сужу, но судим мнимыми судьями,

Не хочу спросить, но зная ответ,

Всё потому, что мы люди.

Он называл их всех добрыми людьми.

Диктаторов, убийц, чьи руки по локоть в крови,

В его глазах жили любовь и свет солнца,

Он освещал души тех, кто душили тоже.

Он был всегда спокоен, не воин, ни мессия,

Он был как все они, но так не говорили.

Его ученики, пошли которые за ним,

Мили города, селения, его считали святым.

Всё новое он говорил, они слушали

И удивлялись искренности такой нужной.

Так зарождалась легенда без времени и даты,

О человеке, который всё изменил когда-то.

Припев:

Он называл нас всех добрыми людьми,

А мы искушенные любители тьмы.

Он называл нас всех добрыми людьми,

Мы не могли понять причины.

Он называл нас всех добрыми людьми,

А мы искушенные любители тьмы.

Он называл нас всех добрыми людьми,

Мы не могли понять причины.

Он говорил на равных с нищими и жрецами,

Не важен пол и цветовая гамма кожи.

Все равны, он так считал

И бескорыстно отдавал себя взаимности.

Не требуя, он жил и помогал жить остальным,

Он исцелял мерзкую плоть, взывал любить мир,

Он знал и тех, пылала в ком корысть,

Тех, кто предаст его и оборвёт земную жизнь.

Он их заранее простил, он знал свою судьбу,

Погибнуть молодым, затем воскреснуть наяву.

Зажечь звезду, которая пробьёт тьму,

Снова уйти, но принести в этот мир веру.

Припев:

Он называл нас всех добрыми людьми,

А мы искушенные любители тьмы.

Он называл нас всех добрыми людьми,

Мы не могли понять причины.

Он называл нас всех добрыми людьми,

А мы искушенные любители тьмы.

Он называл нас всех добрыми людьми,

Мы не могли понять причины.

Ты был сильнее меня, сильнее нас всех

И сравнивать себя с тобой — это, наверно, грех.

Я благодарен тебе, за то, что я живу,

Что не забрал меня тогда в 2003 году.

Бог, порою кажется, что весь мир против меня

И кажется, не хватит сил пройти все трудности, преграды,

И в сотый раз я оступаюсь, встаю на ноги в тот же час,

Крещусь и понимаю, трудности мои,

Несоизмеримы с тем, что перенёс ты.

Возношу руки к небу и говорю «спасибо»

Тебе за каждый вдох, удар, что в цель был, и что мимо.

Мой поединок ещё далёк до завершенья,

И моя исповедь звучит за прегрешения,

И моя исповедь звучит за прегрешения.

Припев:

Он называл нас всех добрыми людьми,

А мы искушенные любители тьмы.

Он называл нас всех добрыми людьми,

Мы не могли понять причины.

Он называл нас всех добрыми людьми,

А мы искушенные любители тьмы.

Он называл нас всех добрыми людьми,

Мы не могли понять причины.

Waarheid is in wijn, en wanneer de beker tot op de bodem wordt gedronken,

Mijn ader blijft pijn.

Woorden vallen op het verenbed van het laken,

Zuivere gedachten.

Biecht bij het icoon van het heilige beeld,

Proza is niet mijn pad.

Rijm, poëzie, heb je het nodig, broer?

We hebben één leven gekregen.

En je moet het zo leven

Voor iemand om later tranen te vergieten.

Zoute druppels vielen,

Op een krans van vers geplukte kruiden.

Ik oordeel niet, maar we worden beoordeeld door denkbeeldige rechters,

Ik wil het niet vragen, maar ik weet het antwoord,

Allemaal omdat we mensen zijn.

Hij noemde ze allemaal goede mensen.

Dictators, moordenaars, wiens handen tot aan de ellebogen in het bloed staan,

Liefde en het licht van de zon leefden in zijn ogen,

Hij verlichtte ook de zielen van degenen die stikten.

Hij was altijd kalm, geen krijger, geen messias,

Hij was zoals zij allemaal, maar dat zeiden ze niet.

Zijn discipelen, die hem volgden,

Kilometers van de stad, het dorp, werd hij als een heilige beschouwd.

Alles nieuw zei hij, ze luisterden

En ze waren verbaasd over zo'n noodzakelijke oprechtheid.

Zo werd een legende geboren zonder tijd en datum,

Over een man die ooit alles veranderde.

Refrein:

Hij noemde ons allemaal goede mensen,

En we zijn verfijnde liefhebbers van duisternis.

Hij noemde ons allemaal goede mensen,

We konden de redenen niet begrijpen.

Hij noemde ons allemaal goede mensen,

En we zijn verfijnde liefhebbers van duisternis.

Hij noemde ons allemaal goede mensen,

We konden de redenen niet begrijpen.

Hij sprak op gelijke voet met bedelaars en priesters,

Het geslacht en het kleurenschema van de huid is niet belangrijk.

Iedereen is gelijk, dacht hij

En gaf zich onbaatzuchtig over aan wederkerigheid.

Zonder te eisen leefde hij en hielp hij anderen te leven,

Hij genas verachtelijk vlees, riep om de wereld lief te hebben,

Hij kende ook degenen bij wie het eigenbelang brandde,

Degenen die hem zullen verraden en zijn aardse leven zullen beëindigen.

Hij vergaf hen bij voorbaat, hij kende zijn lot,

Sterf jong en sta dan weer op.

Steek een ster aan die de duisternis zal doorboren

Ga weer weg, maar breng geloof in deze wereld.

Refrein:

Hij noemde ons allemaal goede mensen,

En we zijn verfijnde liefhebbers van duisternis.

Hij noemde ons allemaal goede mensen,

We konden de redenen niet begrijpen.

Hij noemde ons allemaal goede mensen,

En we zijn verfijnde liefhebbers van duisternis.

Hij noemde ons allemaal goede mensen,

We konden de redenen niet begrijpen.

Je was sterker dan ik, sterker dan wij allemaal

En mezelf met jou vergelijken is waarschijnlijk een zonde.

Ik ben je dankbaar voor het feit dat ik leef,

Wat me toen in 2003 niet greep.

God, soms lijkt het alsof de hele wereld tegen mij is

En het lijkt erop dat er niet genoeg kracht is om door alle moeilijkheden, obstakels,

En voor de honderdste keer dat ik struikel, kom ik op hetzelfde uur weer op de been,

Ik ben gedoopt en begrijp mijn moeilijkheden,

Onvergelijkbaar met wat je hebt doorstaan.

Ik hef mijn handen naar de hemel en zeg "dank je"

Jij voor elke ademhaling, een klap, wat er op het doelwit was en wat voorbij was.

Mijn strijd is nog lang niet gestreden,

En mijn bekentenis klinkt voor zonden,

En mijn bekentenis klinkt als zonden.

Refrein:

Hij noemde ons allemaal goede mensen,

En we zijn verfijnde liefhebbers van duisternis.

Hij noemde ons allemaal goede mensen,

We konden de redenen niet begrijpen.

Hij noemde ons allemaal goede mensen,

En we zijn verfijnde liefhebbers van duisternis.

Hij noemde ons allemaal goede mensen,

We konden de redenen niet begrijpen.