Драка - ST

Не помню первый с*кс, но помню первую драку:

С разбитого лица кровь капает на пол.

У школьного крыльца, одного глаза не видно,

Не было дела до боли, было до боли обидно.

Было стыдно, как-то перед самим собою,

Вроде не сдал без боя перед зевак толпою.

В моих глазах меняются агрессия, усталость,

А в кулаках сжимается эта слепая ярость.

Мы не в Лас Вегасе, в моих глазах лишь ненависть,

А страх покинул здание, как это делал Элвис.

Так тяжело подняться, зато падать так просто,

А я словно Икар, хочу дотянуться до солнца.

Жизнь она коцает, жив на свои, а не спонсоров,

И я не Бах и не Моцарт — текста на эмоциях.

Я всё ещё засыпаю с восходом солнца,

И новый трек в дэке как глоток свежего воздуха.

Припев:

Жизнь — бывает су*а ещё та,

Держись, сжимая волю в кулак,

И знай — страшно не проиграть,

Страшно понять, что упустил шанс сегодня кем-то стать.

Жизнь — бывает су*а ещё та,

Держись, сжимая волю в кулак,

И знай — страшно не проиграть,

Страшно понять, что упустил шанс сегодня кем-то стать.

Я как и Nel помню первую кассету рэпа,

Две шайбы в сплаве стали отличным кастетом.

Тогда летом, в отделении на Пресне

Могли закончиться и здоровье и песни.

На клетке лестничной, позже этой же ночью

Придумывал как объяснить рваную кожанку.

Синяки, кулаки разбитые по-детски,

Я не Мухаммед Али, но драться было интересно.

И никаких бесед, только понеслась…

Адреналин и кровь на мокрый асфальт.

Так закалялась сталь, за несколько минут

Кто-то лежал, кто-то бежал, кого-то несут.

И вот он институт, где не выдают дипломов,

Где пара переломов после приёмов пары,

Свои законы, свои герои, свои нравы,

Своя доска почёта, своя стена славы…

Припев:

Жизнь — бывает су*а ещё та,

Держись, сжимая волю в кулак,

И знай — страшно не проиграть,

Страшно понять, что упустил шанс сегодня кем-то стать.

Жизнь — бывает су*а ещё та,

Держись, сжимая волю в кулак,

И знай — страшно не проиграть,

Страшно понять, что упустил шанс сегодня кем-то стать.

Ik herinner me de eerste seks niet, maar ik herinner me het eerste gevecht:

Van een gebroken gezicht druppelt bloed op de vloer.

Op het schoolportaal is één oog niet zichtbaar,

Het deed er niet toe voor de pijn, het was pijnlijk beledigend.

Ik schaamde me, op de een of andere manier voor mezelf,

Het lijkt erop dat hij niet zonder slag of stoot voorbijging voor de menigte toeschouwers.

Agressie, vermoeidheid veranderen in mijn ogen,

En deze blinde woede is gebald in vuisten.

We zijn niet in Las Vegas, in mijn ogen is er alleen maar haat,

En angst verliet het gebouw, net als Elvis deed.

Het is zo moeilijk om op te staan, maar het is zo gemakkelijk om te vallen

En ik ben zoals Icarus, ik wil naar de zon reiken.

Ze leeft het leven, ze woont alleen, geen sponsors,

En ik ben geen Bach of Mozart - tekst over emoties.

Ik val nog steeds in slaap met de zonsopgang

En de nieuwe track in het deck is als een verademing.

Refrein:

Het leven - soms teef, maar toch hetzelfde,

Houd vol, bal je wil tot een vuist,

En weet - het is eng om niet te verliezen,

Het is verschrikkelijk om te begrijpen dat ik vandaag de kans heb gemist om iemand te worden.

Het leven - soms teef, maar toch hetzelfde,

Houd vol, bal je wil tot een vuist,

En weet - het is eng om niet te verliezen,

Het is verschrikkelijk om te begrijpen dat ik vandaag de kans heb gemist om iemand te worden.

Ik herinner me, net als Nel, de eerste raptape,

Twee ringen in een legering werden een uitstekende boksbeugels.

Dan in de zomer, in de afdeling op Presnya

Zowel gezondheid als liedjes kunnen eindigen.

Op het trappenhuis, later die avond

Ik ontdekte hoe ik het gescheurde leren jack moest verklaren.

Kneuzingen, vuisten gebroken als een kind,

Ik ben geen Muhammad Ali, maar het was interessant om te vechten.

En geen gesprekken, gewoon gehaast ...

Adrenaline en bloed op nat asfalt.

Zo werd staal in een paar minuten getemperd

Iemand loog, iemand rende, iemand werd gedragen.

En hier is het een instituut waar geen diploma's worden afgegeven,

Waar zijn een paar breuken na het nemen van een paar,

Hun wetten, hun helden, hun gewoonten,

Zijn erebord, zijn eigen muur van glorie...

Refrein:

Het leven - soms teef, maar toch hetzelfde,

Houd vol, bal je wil tot een vuist,

En weet - het is eng om niet te verliezen,

Het is verschrikkelijk om te begrijpen dat ik vandaag de kans heb gemist om iemand te worden.

Het leven - soms teef, maar toch hetzelfde,

Houd vol, bal je wil tot een vuist,

En weet - het is eng om niet te verliezen,

Het is verschrikkelijk om te begrijpen dat ik vandaag de kans heb gemist om iemand te worden.