Будь со мной - ST

Будь со мной, я не уйду.

Нет, я не уйду от тебя.

Будь со мной.

Я буду жить, в сердце твоем всегда.

Будь со мной.

One love, одна любовь навсегда.

Будь со мной.

Я не могу без тебя…

Путались дни с минутами, утро казалось ночью.

Закат все реже стал радовать ее очи.

От одиночества, секунды казались днями,

Сбылось сказание, любовь осенью вянет цветами.

Тишина режет вены, бритвой не сказанных слов,

Все краски меркнут, но в сердце живет любовь.

И вновь, она читает его письма,

Надежда еще мелькает, что он возвратится.

Она хранит фото, где они вместе рядом,

Хранит его тепло, Помнит его взгляд.

Когда он уходил всего-то на два года,

Тот поцелуй последний и та минорная нота.

Припев:

Будь со мной, я не уйду.

Нет, я не уйду от тебя.

Будь со мной.

Я буду жить, в сердце твоем всегда.

Будь со мной.

One love, одна любовь навсегда.

Будь со мной.

Я не могу без тебя…

Сентябрь сыпал листьями и плакал градом дождей,

повестка прибыть на место со скудным скарбом вещей.

Не зная как сказать ей, то что он уйдет,

Он прижимал ее сильнее, давясь от слез.

Сколько не сказанных слов, сколько пустых ссор,

Тратили время, что вечным казалось до сих пор.

Портили те мгновения, те сладкие минуты,

Когда были вдвоем и никто не был нужен.

Что-то внутри говорило не отпускай,

Но он был горд и не хотел бегать в шакальей стае.

И вот уж без пяти до поезда отхода,

И поцелуй последний и та минорная нота.

Припев:

Будь со мной, я не уйду.

Нет, я не уйду от тебя.

Будь со мной.

Я буду жить, в сердце твоем всегда.

Будь со мной.

One love, одна любовь навсегда.

Будь со мной.

Я не могу без тебя…

Спустя месяц в учебке, их высылают в пекло,

В самый центр этих боевых действий.

Есть приказ сверху, и только подчиненье.

И всего сложнее остаться человеком.

Он не писал об этом, ей это знать не надо,

Писал что жив, скучает без ее взгляда.

Без ее улыбки, и что каждый день,

Просыпаясь и ложась, он думает о ней.

И так тянулось время, и через месяц домой,

Бой в ущелье, их отряд окружен.

Он для себя решил биться до конца,

Враг никогда не увидит, чтобы он бежал.

За отца, за маму что нежно хранит его письма,

За всех живых, за тех кто погибли.

За всех близких кого он больше не увидит,

И за ту единственную, его глаза закрылись.

Припев:

Будь со мной, я не уйду.

Нет, я не уйду от тебя.

Будь со мной.

Я буду жить, в сердце твоем всегда.

Будь со мной.

One love, одна любовь навсегда.

Будь со мной.

Я не могу без тебя…

Blijf bij me, ik ga niet weg.

Nee, ik zal je niet verlaten.

Blijf bij mij.

Ik zal altijd in je hart leven.

Blijf bij mij.

Eén liefde, één liefde voor altijd.

Blijf bij mij.

Ik kan niet leven zonder jou…

Dagen werden verward met minuten, de ochtend leek nacht.

De zonsondergang werd steeds minder een lust voor haar ogen.

Van eenzaamheid leken seconden dagen

De legende kwam uit, liefde vervaagt in de herfst met bloemen.

Stilte snijdt de aderen door, met een scheermes van onuitgesproken woorden,

Alle kleuren vervagen, maar liefde leeft in het hart.

En weer leest ze zijn brieven,

De hoop flikkert nog steeds dat hij terugkomt.

Ze houdt een foto bij waarop ze naast elkaar staan,

Houdt hem warm, herinnert zich zijn blik.

Toen hij slechts twee jaar weg was,

Die laatste kus en die kleine noot.

Refrein:

Blijf bij me, ik ga niet weg.

Nee, ik zal je niet verlaten.

Blijf bij mij.

Ik zal altijd in je hart leven.

Blijf bij mij.

Eén liefde, één liefde voor altijd.

Blijf bij mij.

Ik kan niet leven zonder jou…

September goot bladeren en huilde in een regenbui,

een oproep om op de plaats te komen met een schamele bezittingen van dingen.

Niet wetend hoe ze haar moet vertellen dat hij zal vertrekken,

Hij hield haar steviger vast en stikte in tranen.

Hoeveel onuitgesproken woorden, hoeveel lege ruzies,

Tijd verspillen die tot nu toe eeuwig leek.

Verwend die momenten, die zoete minuten,

Toen we alleen waren en niemand nodig was.

Iets van binnen zei: laat niet los

Maar hij was trots en wilde niet in een roedel jakhalzen lopen.

En nu is het vijf minuten voor de vertrektrein,

En de laatste kus en die kleine noot.

Refrein:

Blijf bij me, ik ga niet weg.

Nee, ik zal je niet verlaten.

Blijf bij mij.

Ik zal altijd in je hart leven.

Blijf bij mij.

Eén liefde, één liefde voor altijd.

Blijf bij mij.

Ik kan niet leven zonder jou…

Een maand later in training worden ze naar de hel gestuurd,

In het centrum van deze vijandelijkheden.

Er is een bevel van boven, en alleen onderwerping.

En het moeilijkste is om mens te zijn.

Hij heeft er niet over geschreven, zij hoeft het niet te weten,

Hij schreef dat hij nog leefde, hij mist haar blik.

Zonder haar glimlach, en dat elke dag,

Als hij wakker wordt en naar bed gaat, denkt hij aan haar.

En zo sleepte de tijd zich voort, en een maand later thuis,

Vecht in de kloof, hun team is omsingeld.

Hij besloot voor zichzelf te vechten tot het einde,

De vijand zal hem nooit zien vluchten.

Voor de vader, voor de moeder die teder zijn brieven bewaart,

Voor alle levenden, voor degenen die stierven.

Voor al degenen die hem nabij zijn en die hij niet meer zal zien,

En daarvoor gingen zijn ogen dicht.

Refrein:

Blijf bij me, ik ga niet weg.

Nee, ik zal je niet verlaten.

Blijf bij mij.

Ik zal altijd in je hart leven.

Blijf bij mij.

Eén liefde, één liefde voor altijd.

Blijf bij mij.

Ik kan niet leven zonder jou…