Frederick's Frost - Squirtgun

He’s sitting frozen with mud on his feet in Indiana

And his blue skin plays a January song

His mind a-wanders to the sunshine he’s been missing in the white room

She stared at his brisket eyes so long

A lonely snowman, he figures and he calculates her body

And life’s brevity assures him that it won’t last long

He’s got days

Days and says

Iceman fight in my head

Frederick’s Frost

He thinks about her lovely nametag as he shivers by the birdbath

Bromide poison concentrated dull

He’s got lots of pictures of her he could show you

But he has concroid pitches in his skull

Turned loose from the cage

He’s a lion with an illness

And every rose he touches folds and turns to glass

Hij zit bevroren met modder aan zijn voeten in Indiana

En zijn blauwe huid speelt een januarinummer

Zijn gedachten dwalen af ​​naar de zonneschijn die hij heeft gemist in de witte kamer

Ze staarde zo lang naar zijn borstogen

Een eenzame sneeuwman, hij rekent en hij berekent haar lichaam

En de beknoptheid van het leven verzekert hem dat het niet lang zal duren

Hij heeft dagen

Dagen en zegt

Iceman vecht in mijn hoofd

Frederick's Frost

Hij denkt aan haar mooie naamplaatje terwijl hij huivert bij het vogelbad

Bromidegif geconcentreerd dof

Hij heeft veel foto's van haar die hij je kan laten zien

Maar hij heeft concroid plaatsen in zijn schedel

Losgelaten uit de kooi

Hij is een leeuw met een ziekte

En elke roos die hij aanraakt, vouwt en verandert in glas