The Art of Our Dwellings - Spiral

Houses fall in on themselves

and pavement cracks

and everything we built is pushed aside

as nature reclaims her throne.

There’s a tower built high

that blocks the sun

and animals roam free

through stores and homes.

And abandoned subway tunnels

hide packs of dark creatures.

I’m alone here.

I’m alone here.

So our dwellings

are all that’s left

to represent us.

Every small house

is a statement of

things long gone.

How could this happen

after everything I’ve done?

Is this my fault?

Huizen vallen er vanzelf in

en scheuren in de stoep

en alles wat we hebben gebouwd, wordt aan de kant geschoven

terwijl de natuur haar troon terugwint.

Er is een toren hoog gebouwd

dat blokkeert de zon

en dieren lopen vrij rond

via winkels en woningen.

En verlaten metrotunnels

verberg pakjes duistere wezens.

Ik ben alleen hier.

Ik ben alleen hier.

Dus onze woningen

is alles wat er nog over is

om ons te vertegenwoordigen.

Elk klein huis

is een verklaring van

dingen die al lang voorbij zijn.

Hoe kon dit gebeuren

na alles wat ik heb gedaan?

Is dit mijn schuld?