Спасибо - Спасибо

Я думаю всё-таки каждому дано

И был не прав я утверждая то что решено

Таким всё образом что будто бы есть те кто заслужил

И любят и любимы только те кто честно жил

Всё-таки это неземное

И чувству чуждо выбирать злой ты или добрый

Есть смысл каждому показать

Что можем мы принимать тот свет, что именуем мы любовью

Когда-нибудь найдётся та или тот

Чьё дыханье тебя тревожит, в тебе живёт

Тебе так станет важно узнавать всё ли с ней в порядке!

Знаешь куда завтра побежишь снова без оглядки!

Может быть где-то там о том же самом думает

И вида снова не подаст но что-то чувствует

В тебе мелькнув лишь это мысль усиливает сердца стук

Потом подумав то что сглазишь ты породил испуг

Волнение, что страхом не назвать тебя преследует

Пока ты едешь думаешь только о том, как бы сказать

И всё боишься ты представить что за тем последует

Ответ что друг и ничего не сделаешь

Наверное жалость пробрала её к тебе в течении суток

И все стихи и знаки совпаденья только лишь плюсуют

Твою тоску твоё безверье непонимание

И ты не знаешь то что там такое же отчаянье

И плачет ведь она не от того, что ты ничтожен

А от того что не смогла сказать тебе того же

Хотя быть может и хотела также как и ты

Но торопливость наказала и не нужны цветы

Раздельно не смогли всё также сложно

Хотя тех слов по сказать по-прежнему не можешь

За руку ты берёшь её всё также осторожно

Но как дурак тебе всё мало теперь ты хочешь больше

И то чего сказать не мог ты очень долго

Ты отчего-то произносишь так легко и просто

Не понимая счастья своего ты поступаешь подло

Теперь лишь по твоей вине закончится всё плохо

Оборвалось хотя сейчас всё точно было рядом

Сказал что разлюбил и в сердце лишь прохлада

Она звонит так редко и спрашивает где ты?

Ты туп жесток и лишь её друзьям передаёшь приветы

Ты целый год гадаешь чего так не хватает?

Один всё время ищешь что-то алкоголь глотаешь

О ней когда не надо почему-то вспоминаешь

Она же о тебе никак не забывает

Во всех делах своих ты не находишь удовольствий

Как здорово что в тот момент ты выбираешь честный путь

Ты бьёшь пощёчину всем благам положения хлёстко

Благим сюрпризом друга ты решаешь повернуть

А там уже другая жизнь

И слабо верится, что место тебе есть в ней

Но всё же где-то глубоко надежда в тебе теплится

И вот уже в момент столь долгожданной встречи, разгадываешь бесконечность

Уже совсем не важно, как там повернётся дальше

Я много понял, думаю без фальши

Вот то к чему неутомимо я давно веду

Спасибо что живу!

Спасибо что люблю!

Спасибо что живу!

Спасибо что люблю!

Спасибо что живу!

Спасибо что люблю!

Спасибо что живу!

Спасибо что люблю!

Ik denk dat het aan iedereen is gegeven

En ik had het mis, bewerend wat er was besloten

Alles op zo'n manier alsof er mensen zijn die het verdienen

En heb alleen lief en heb alleen lief van degenen die oprecht hebben geleefd

Het is nog steeds onaards

En het is vreemd aan het gevoel om te kiezen of je slecht of goed bent

Het is logisch dat iedereen het laat zien

Hoe kunnen we het licht ontvangen dat we liefde noemen?

Op een dag zal het een of het ander zijn

Wiens adem je verstoort, leeft in jou

Het zal zo belangrijk voor je zijn om erachter te komen of alles in orde is met haar!

Je weet waar je morgen weer gaat rennen zonder achterom te kijken!

Zal ergens hetzelfde denken.

En hij zal niet meer kijken, maar hij voelt iets

Flitsend in jou, alleen deze gedachte intensiveert de hartslag

Dan denkend aan welke jinx je angst hebt veroorzaakt

Opwinding die angst je geen spoken noemt

Terwijl je aan het rijden bent, denk je alleen maar aan hoe je moet zeggen

En je bent nog steeds bang om je voor te stellen wat er zal volgen

Het antwoord is dat een vriend en niets doen

Waarschijnlijk heeft medelijden haar overdag naar je toe gesmokkeld

En alle verzen en tekenen van toeval voegen alleen maar toe

Je verlangen, je ongeloof onbegrip

En je weet niet dat er dezelfde wanhoop is

En ze huilt omdat ze niet komt door het feit dat je onbeduidend bent

En van het feit dat ik je niet hetzelfde kon vertellen

Hoewel ik misschien hetzelfde wilde als jij

Maar haast gestraft en geen bloemen nodig

Afzonderlijk konden ze het niet allemaal hetzelfde doen

Hoewel je die woorden nog steeds niet kunt zeggen

Bij de hand pak je haar nog steeds voorzichtig

Maar als een dwaas ben je niet genoeg nu wil je meer

En wat je heel lang niet kon zeggen

Om de een of andere reden spreek je het zo gemakkelijk en eenvoudig uit

Je geluk niet begrijpend, handel je gemeen

Nu is het alleen jouw schuld dat alles slecht afloopt

Het brak af, hoewel nu alles zeker dichtbij was

Hij zei dat hij uit liefde was gevallen en alleen koelte in zijn hart

Ze belt zo zelden en vraagt ​​waar je bent?

Je bent dom en wreed en zegt alleen hallo tegen haar vrienden

Je vraagt ​​je al het hele jaar af wat er nog ontbreekt?

Men is altijd op zoek naar iets om alcohol te slikken

Om de een of andere reden herinner je je haar wanneer dat niet nodig is

Ze vergeet je nooit

In al je zaken vind je geen plezier

Wat fijn dat je op dat moment voor een eerlijk pad kiest

Je slaat bijtend op alle zegeningen van de positie

Goede verrassing vriend die je besluit om te draaien

En er is nog een leven

En het is moeilijk te geloven dat je er een plaats in hebt

Maar toch gloort er ergens diepe hoop in jou

En nu, op het moment van zo'n langverwachte ontmoeting, los je oneindigheid op

Het maakt helemaal niet uit hoe het daar afloopt

Ik begreep veel, ik denk zonder onwaarheid

Dit is waar ik lange tijd onvermoeibaar leiding aan geef

Bedankt voor het leven!

Dank je schat!

Bedankt voor het leven!

Dank je schat!

Bedankt voor het leven!

Dank je schat!

Bedankt voor het leven!

Dank je schat!