Milvian Bridge - Soulspell

In this gentle winter nights

With just cold by my side

A cold that freezes my cries

And the fear I feel from inside

Roaming these lands, paths and places

Searching for it, a bridge to my dreams

Please my Lord I can’t deny your sign

I saw the faces of those I passed by those nights

So lead me to tears of joy

Show me the way throught the Mountains

|The Knowledge we need to remain

Are we going insane?

Or are we all the same?

Why have you forsaken us this way?

(Hobb)

Welcome, my friend, to these distant lands

Where respect is not obtained with your hands

And the Strenght is no longer a rule

Here with just a word you can climb the walls

Between your attitudes and your ideals

Here your fate is a Malleable dream

(Tobit)

On the edge of the highest mountain

Huge wings have crossed my skies

Taking away all the ruins that sorrow left inside

(Tobit)

Oh Father, you wouldn’t forsake me, I know

You turned all the stones of my mind

To small grains of sand

That slide throught my hand

(Samael)

In all my battle I’ve found a way to resound

But drowned in the blood that I spread I´m dying

How could their shields and their will be great

With our majority?

I pray for your mercy and feel that our lands

Won’t be the same

(Tobit)

Show me the way Throught the Mountains

(- The Mountains…)

The knowledge need to remains

Are we going insane?

Or are we all the same?

Why have you forsaken us this way?

(- This way…)

(Tobit)

Show me the way…

(Samael)

Show me the way…

In deze zachte winternachten

Met gewoon de kou aan mijn zijde

Een verkoudheid die mijn huilen bevriest

En de angst die ik van binnenuit voel

Zwerven over deze landen, paden en plaatsen

Zoeken ernaar, een brug naar mijn dromen

Alstublieft mijn Heer, ik kan uw teken niet ontkennen

Ik zag de gezichten van degenen die ik die nachten passeerde

Dus leid me tot tranen van vreugde

Toon me de weg door de bergen

|De kennis die we nodig hebben om te blijven

Worden we gek?

Of zijn we allemaal hetzelfde?

Waarom heb je ons op deze manier in de steek gelaten?

(Hobbe)

Welkom, mijn vriend, in deze verre landen

Waar respect niet met je handen wordt verkregen

En de Kracht is niet langer een regel

Hier kun je met slechts een woord de muren beklimmen

Tussen je houding en je idealen

Hier is je lot een kneedbare droom

(Tobit)

Aan de rand van de hoogste berg

Enorme vleugels hebben mijn lucht gekruist

Alle ruïnes wegnemen die het verdriet van binnen heeft achtergelaten

(Tobit)

Oh vader, je zou me niet in de steek laten, ik weet het

Je hebt alle stenen van mijn geest veranderd

Naar kleine zandkorrels

Die gleed door mijn hand

(Samaël)

In al mijn strijd heb ik een manier gevonden om te klinken

Maar verdronken in het bloed dat ik verspreid, ga ik dood

Hoe kunnen hun schilden en hun wil geweldig zijn?

Met onze meerderheid?

Ik bid om uw genade en voel dat onze landen

Zal niet hetzelfde zijn

(Tobit)

Toon me de weg door de bergen

(- De bergen…)

De kennis moet blijven

Worden we gek?

Of zijn we allemaal hetzelfde?

Waarom heb je ons op deze manier in de steek gelaten?

(- Op deze manier...)

(Tobit)

Toon mij de weg…

(Samaël)

Toon mij de weg…