2011, or a Knight of the Fail - Solefald

Hey Andrew Lacoste, I say welcome to Hell

Playing killer games in your solitary cell

Mr. Coward, what went wrong with your head

A murderer of children, and still you aren’t dead

On July 21st, I saw Gurnemanz mourn

In the ruins of '45, his uniform torn

Parsifal in Bayreuth, a Knight of the Grail

The Dictatorship defeated, a quest doomed to fail

A wedding in Norway, the conductor’s hand beckoned

I flew out on July 22nd

Landed in Oslo at 15:22

Three minutes later the Terror became true

Saw Government buildings going in smoke

I thought it was a vido, it had to be a joke

Stayed in th airport, safe and at distance

Hardly a position that offers resistance

Dramatize the Untergang, don’t we, my artist friends

That sweet sensation of an Angst that never ends

But all a sudden, the threat became real

Expanding ammunition made wounds that wouldn’t heal

Hey Andrew Lacoste, I say welcome to Hell

Playing killer games in your solitary cell

Mr. Coward, what went wrong with your head

A murderer of children, and still you aren’t dead

I thought it was a film, it couldn’t be right

Terror took the form of a lunatic Knight

Disguised as a policeman he killed 77

That was Oklahoma, our September 11th

On the day two months after I lost my loved mother

Everything changed from one day to another

All of a sudden, my grief was ours

The young kept on dying, in spite of the powers

That tried to help them, but the evil was strong

And «you did this», O Heinous, the irreparable wrong

In the Nation of Tolerance, the end of a Pact:

People thought it was Islamist, Muslims were attacked

Hey Andrew Lacoste, I say welcome to Hell

Playing killer games in your solitary cell

Mr. Coward, what went wrong with your head

A murderer of children, and still you aren’t dead

The Kingdom wept and protested with roses

I kept my uniform on and continued my poses

They gathered at Young’s and sang children’s songs

I kept listening to Burzum, unrepenting my wrong

To mother and daughter, to father and son:

I think Grief made us mad, each and every one

I had wept for four months and only felt rage

Gone were the days of the lyricist sage

I saw analysts grapple with Freedom of Expression

Using he massacre as a reason for Repression

I spoke out against them, here Justice ends

Not the kind of message that wins you new friends

2010, before everything went black

2010, now it’s time to look back

TOTENINSEL

Skyene på himmelen

Vatnet i sjøen

Doggen på båtane

Kjem frå andedragi

Åt dei som søv

Under sypressane

Hey Andrew Lacoste, ik zeg welkom in Hell

Killergames spelen in je eenzame cel

Meneer Coward, wat ging er mis met uw hoofd?

Een moordenaar van kinderen, en toch ben je niet dood

Op 21 juli zag ik Gurnemanz rouwen

In de ruïnes van '45, zijn uniform gescheurd

Parsifal in Bayreuth, een Ridder van de Graal

De dictatuur verslagen, een zoektocht gedoemd te mislukken

Een bruiloft in Noorwegen, de hand van de conducteur wenkte

Ik vloog op 22 juli

Geland in Oslo om 15:22

Drie minuten later werd de Terreur waar

Zag overheidsgebouwen in rook gaan

Ik dacht dat het een video was, het moest een grap zijn

Verbleven op de luchthaven, veilig en op afstand

Nauwelijks een positie die weerstand biedt

Dramatiseer de Untergang, nietwaar, mijn kunstenaarsvrienden?

Dat zoete gevoel van een angst die nooit eindigt

Maar ineens werd de dreiging reëel

Uitbreiding van munitie maakte wonden die niet wilden genezen

Hey Andrew Lacoste, ik zeg welkom in Hell

Killergames spelen in je eenzame cel

Meneer Coward, wat ging er mis met uw hoofd?

Een moordenaar van kinderen, en toch ben je niet dood

Ik dacht dat het een film was, het kon niet kloppen

Terreur nam de vorm aan van een waanzinnige ridder

Vermomd als politieagent vermoordde hij 77

Dat was Oklahoma, onze 11 september

Op de dag twee maanden nadat ik mijn geliefde moeder verloor

Alles veranderde van de ene op de andere dag

Plotseling was mijn verdriet het onze

De jongeren bleven doodgaan, ondanks de krachten

Die probeerde hen te helpen, maar het kwaad was sterk

En «jij deed dit», o gruwelijke, onherstelbare fout

In de Nation of Tolerance, het einde van een pact:

Mensen dachten dat het islamistisch was, moslims werden aangevallen

Hey Andrew Lacoste, ik zeg welkom in Hell

Killergames spelen in je eenzame cel

Meneer Coward, wat ging er mis met uw hoofd?

Een moordenaar van kinderen, en toch ben je niet dood

Het Koninkrijk huilde en protesteerde met rozen

Ik hield mijn uniform aan en ging door met mijn poses

Ze verzamelden zich bij Young's en zongen kinderliedjes

Ik bleef naar Burzum luisteren, zonder berouw te hebben over mijn fout

Aan moeder en dochter, aan vader en zoon:

Ik denk dat Verdriet ons gek heeft gemaakt, stuk voor stuk

Ik had vier maanden gehuild en voelde alleen maar woede

Voorbij waren de dagen van de tekstschrijver

Ik zag analisten worstelen met de vrijheid van meningsuiting

Het bloedbad gebruiken als een reden voor repressie

Ik sprak me tegen hen uit, hier eindigt gerechtigheid

Niet het soort bericht waarmee je nieuwe vrienden maakt

2010, voordat alles zwart werd

2010, nu is het tijd om terug te kijken

TOTENINSEL

Skyene op himmelen

Vatnet i sjøen

Doggen påbåtane

Kjem van andedragi

t dei som søv

Onder sypressaan