Someday - Sol Invictus

We stand at the crossroads with holes in our hands

For all those crucified, forgotten fatherlands

I kissed your forehead, I kissed your lips

I dreamed of four girls for an apocalypse

But one day, someday, for you and me

An angel with talons will set us free

We drove through the mist, to a house by a lake

And waited in the garden for D’Annunzio to wake

And we stand at the crossroads with holes in our hands

For all those crucified, betrayed, lost motherlands

Behind the soft words of liars and fools

You’re either the ruler or you’re the ruled

The fuse has been lit, the sacrifice bled

And nature’s deciding we are more use to her dead

Chorus:

On the ledge of a cliff, hanging onto rosary beads

My wrists are aching and my fingers do bleed

Below me there’s flies and disease

But above me the light and the breeze

And we stand at the crossroads with holes in our hands

For all those brutalized, genocide, paranoid lands

They’re cutting up corpses, putting them into sacks

And blood in the moonlight looks ever so black

You pick wild flowers, dream of love and respect

In this world of the noose, the knife and the rack

Chorus

We staan ​​op het kruispunt met gaten in onze handen

Voor al die gekruisigde, vergeten vaderlanden

Ik kuste je voorhoofd, ik kuste je lippen

Ik droomde van vier meisjes voor een apocalyps

Maar op een dag, op een dag, voor jou en mij

Een engel met klauwen zal ons bevrijden

We reden door de mist naar een huis aan een meer

En wachtte in de tuin tot D'Annunzio wakker werd

En we staan ​​op het kruispunt met gaten in onze handen

Voor al die gekruisigde, verraden, verloren moederlanden

Achter de zachte woorden van leugenaars en dwazen

Je bent ofwel de heerser of je bent de geregeerd

De lont is aangestoken, het offer is gebloed

En de natuur besluit dat we meer aan haar doden hebben

Refrein:

Op de rand van een klif, hangend aan rozenkranskralen

Mijn polsen doen pijn en mijn vingers bloeden

Onder mij zijn er vliegen en ziektes

Maar boven mij het licht en de bries

En we staan ​​op het kruispunt met gaten in onze handen

Voor al die brute, genocide, paranoïde landen

Ze snijden lijken in stukken en stoppen ze in zakken

En bloed in het maanlicht ziet er zo zwart uit

Je plukt wilde bloemen, droomt van liefde en respect

In deze wereld van de strop, het mes en het rek

Refrein