Michael - Sol Invictus

Within the fire and out upon the sea

Crazy Man Michael was walking

He met with a raven with eyes black as coals

And shortly they were a-talking

Your future, your future I would tell to you

Your future you often have asked me

Your true love will die by your own right hand

And crazy man Michael will cursed be

Michael he ranted and Michael he raved

And beat up the four winds with his fists-o

He laughed and he cried, he shouted and he swore

For his mad mind had trapped him with a kiss-o

You speak with an evil, you speak with a hate

You speak for the devil that haunts me

For is she not the fairest in all the broad land

Your sorcerer’s words are to taunt me

He took out his dagger of fire and of steel

And struck down the raven through the heart-o

The bird fluttered long and the sky it did spin

And the cold earth did wonder and startle

O where is the raven that I struck down dead

And here did lie on the ground-o

I see that my true love with a wound so red

Where her lover’s heart it did pound-o

Crazy Man Michael he wanders and calls

And talks to the night and the day-o

But his eyes they are sane and his speech it is plain

And he longs to be far away-o

Michael he whistles the simplest of tunes

And asks the wild wolves their pardon

For his true love is flown into every flower grown

And he must be keeper of the garden

In het vuur en daarbuiten op de zee

Crazy Man Michael liep

Hij ontmoette een raaf met ogen zwart als kolen

En al snel waren ze aan het praten

Jouw toekomst, jouw toekomst zou ik je willen vertellen

Je toekomst heb je me vaak gevraagd

Je ware liefde zal sterven door je eigen rechterhand

En gekke Michael zal vervloekt zijn

Michael ging tekeer en Michael raasde

En sloeg de vier winden met zijn vuisten

Hij lachte en hij huilde, hij schreeuwde en hij vloekte

Want zijn gekke geest had hem in de val gelokt met een kus

Je spreekt met een kwaad, je spreekt met een haat

Je spreekt voor de duivel die me achtervolgt

Want is zij niet de mooiste in het hele uitgestrekte land

De woorden van je tovenaar zijn om mij te beschimpen

Hij haalde zijn dolk van vuur en staal tevoorschijn

En sloeg de raaf neer door het hart-o

De vogel fladderde lang en de lucht draaide

En de koude aarde verwonderde zich en schrok

O waar is de raaf die ik dood heb neergeslagen

En hier lag op de grond-o

Ik zie dat mijn ware liefde met een wond zo rood

Waar het hart van haar minnaar bonsde

Crazy Man Michael dwaalt af en roept

En praat tegen de nacht en de dag-o

Maar zijn ogen zijn gezond en zijn spraak is duidelijk

En hij verlangt ernaar ver weg te zijn

Michael, hij fluit de eenvoudigste deuntjes

En vraagt ​​de wilde wolven om vergeving

Want zijn ware liefde zit in elke bloem die groeit

En hij moet de bewaker van de tuin zijn