The Deluge - Sojourner

From the depths of nothingness

I see you in the distance

I feel your presence in every fibre of my being

These dreams came to nothing

They scatter on the wind

With the shadows of our ghosts

These fears are all you left me

To drown what I have lost

So let these waters rise

Droplets of rain circle around me

My footsteps resounding in my head

The lightning cracks and illuminates all

It beckons me to follow

To reach the source of that which cannot be uttered yet impossible to remain

silent on

Inundated, I stand

Broken, I struggle

Dead, I wither

My body, crumbles into dust

These dreams came to nothing

They scatter on the wind

With the shadows of our ghosts

These fears are all you left me

To drown what I have lost

So let these waters rise

Battle the current and swim against the stream

One last struggle to convince the tide that we’re worthy

One final look at your face will suffice

End this senseless tirade of doubt and fear

Permit closure and if everything is to be, then let it rain down on us!

For it will take over one way or another

It’s up to us how we bid each other farewell

Let it drench this annihilated land

Let it reclaim its rightful place

Let it consume all that we are!

The ink begins to dry out

The chronicle concludes

Nothing more left to say

I vanish from existence

Uit de diepten van het niets

Ik zie je in de verte

Ik voel je aanwezigheid in elke vezel van mijn wezen

Deze dromen liepen op niets uit

Ze verspreiden zich op de wind

Met de schaduwen van onze geesten

Deze angsten zijn alles wat je me achterliet

Om te verdrinken wat ik heb verloren

Dus laat deze wateren rijzen

Druppels regen cirkelen om me heen

Mijn voetstappen weerklinken in mijn hoofd

De bliksem kraakt en verlicht alles

Het wenkt me om te volgen

Om de bron te bereiken van dat wat niet kan worden uitgesproken en toch onmogelijk kan blijven

stil op

Overstroomd, ik sta

Gebroken, ik worstel

Dood, ik verdor

Mijn lichaam, vergaat tot stof

Deze dromen liepen op niets uit

Ze verspreiden zich op de wind

Met de schaduwen van onze geesten

Deze angsten zijn alles wat je me achterliet

Om te verdrinken wat ik heb verloren

Dus laat deze wateren rijzen

Vecht tegen de stroming en zwem tegen de stroom in

Nog een laatste worsteling om het tij te overtuigen dat we het waard zijn

Een laatste blik op je gezicht is voldoende

Maak een einde aan deze zinloze tirade van twijfel en angst

Laat sluiting toe en als alles moet, laat het dan op ons neerkomen!

Want het zal het op de een of andere manier overnemen

Het is aan ons hoe we afscheid van elkaar nemen

Laat het dit vernietigde land doordrenken

Laat het zijn rechtmatige plaats terugeisen

Laat het alles consumeren wat we zijn!

De inkt begint uit te drogen

De kroniek eindigt

Niets meer te zeggen

Ik verdwijn uit het bestaan