Empires of Ash - Sojourner

On these frostbitten plains I await

A withering realm, a mere shadow of its former self

Dilapidated and lonely

We chose to fight for a cause

Honour, pride, dignity, and love

Through the passage of time, it became exposed

Attempting to reclaim what was never ours

From the pebbles that dance in the rivers

To the leaves that glide in the wind

The rays that warm the pastures

And the rain that spawns new life

We were once one

Now blinded by selfish deceit

Drifting further and further away

We were once one

Now blinded by selfish deceit

We drift further away

Through ashes of our once great host

Travel through continents to lands unknown

Yet we witness faceless clones of our adopted reality

Transcendence non-existent

The final bell begins to toll

Far from redemption

We slowly burn all scrolls

Extinction, we beseech

Anguished, I tread

Wondering why?

Watching all die

Empires of Ash, cry!

From the pebbles that dance in the rivers

To the leaves that glide in the wind

The rays that warm the pastures

And the rain that spawns new life

No longer shall we rise above our failures

No longer shall we chant

The end is nigh

We interred our kingdom

Op deze bevroren vlaktes wacht ik af

Een vernietigend rijk, slechts een schaduw van zijn vroegere zelf

Vervallen en eenzaam

We hebben ervoor gekozen om te vechten voor een goed doel

Eer, trots, waardigheid en liefde

Door het verstrijken van de tijd werd het blootgelegd

Proberen terug te vorderen wat nooit van ons was

Van de kiezelstenen die dansen in de rivieren

Naar de bladeren die in de wind glijden

De stralen die de weiden verwarmen

En de regen die nieuw leven voortbrengt

We waren ooit één

Nu verblind door egoïstisch bedrog

Steeds verder weg drijven

We waren ooit één

Nu verblind door egoïstisch bedrog

We drijven verder weg

Door de as van onze ooit geweldige gastheer

Reis door continenten naar onbekende landen

Toch zijn we getuige van gezichtsloze klonen van onze geadopteerde realiteit

Transcendentie bestaat niet

De laatste bel begint te luiden

Ver van verlossing

We branden langzaam alle rollen

Uitsterven, we smeken

Angstig, ik loop

Afvragen waarom?

Allemaal zien sterven

Empires of Ash, huil maar!

Van de kiezelstenen die dansen in de rivieren

Naar de bladeren die in de wind glijden

De stralen die de weiden verwarmen

En de regen die nieuw leven voortbrengt

We zullen niet langer boven onze mislukkingen uitstijgen

We zullen niet langer chanten

Het einde is nabij

We hebben ons koninkrijk begraven