Panerai - Словетский

Хотел уже добраться до дома,

А тут этот пиздоватый Брайтон,

Тогда это ещё было, Lexus цвет мыла,

Дождём только омыло, хвост крокодила,

Взяли за 22-е, на Cayenne ещё 2-е не хватило,

Ещё бы — так чиллать, смотри, что б ничего не случилось,

Ствол милый, лежит, бережёт силы,

Только взял его пол часа от силы,

Все красиво, за Krušovice спасибо,

Таможне тоже спасибо,

Плазмы Toshiba, без ошибок,

С унцией в 3 утра на золотых рыбок.

Как ты брат?

Чё за котлы, брат?

Я вот за те золотые Panerai врят ли доберусь до рая,

Теперь таких же в белом золоте мне не хватает.

Жара за 40, но всё замерзает,

Столько косяка, что в «Казбек» не влезает.

Саня от Реутова до Рязани с пакетом на кармане

Под небесами зависали за весами,

А помнишь как кот с усами?

Такой убитый, ты посмотри в глаза мне.

Глаза строит коза мне.

Ещё те камни,

Что б потом сыновей отмазать от армии.

Пока думал, что в этой жизни главное,

Сдолбил с пол поля плавно я…

Ik wilde al naar huis,

En dan deze bitchy Brighton,

Toen was het nog steeds, Lexus de kleur van zeep,

De regen alleen gewassen, de staart van een krokodil,

Ze namen het voor de 22e, de 2e was niet genoeg voor de Cayenne,

Nog steeds - chill zo, zorg dat er niets gebeurt,

De stam is schattig, liegt, bespaart kracht,

Het duurde maar een half uur van kracht,

Alles is mooi, bedankt voor Krušovice,

Dank ook douane

Plasma Toshiba, geen fout,

Met een ons om 3 uur 's nachts voor goudvissen.

Hoe gaat het broer?

Wat zijn de ketels, broer?

Het is onwaarschijnlijk dat ik in de hemel kom voor die gouden Panerai,

Nu heb ik niet genoeg van dezelfde in wit goud.

De hitte is meer dan 40, maar alles bevriest,

Zoveel verbindingen dat het niet in "Kazbek" past.

Sanya van Reutov naar Ryazan met een pakket in zijn zak

Onder de hemel hingen ze achter de weegschaal,

Weet je nog hoe een kat met een snor?

Zo vermoord, je kijkt me in de ogen.

De geit bouwt ogen voor mij.

Nog steeds die stenen

Zodat latere zonen uit het leger kunnen worden gesmeerd.

Terwijl ik dacht dat het belangrijkste in dit leven,

Langzaam gutste ik van de vloer van het veld ...